Αναρτήσεις, σχόλια, σημειώσεις στο facebook… (2017-2018)
Όταν κάτι μέσα μας τελειώνει
Η στιγμή που συνειδητοποιεί κανείς ότι κάτι μέσα του τελειώνει, μοιάζει με τη σταγόνα που σκάει πάνω στην επιφάνεια μιας ασάλευτης λίμνης. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πόσο μακριά θα φτάσουν οι ομόκεντροι κύκλοι ,κανείς δεν ξέρει πότε θα επανέλθει ξανά η ηρεμία. Το βέβαιο είναι πως η λίμνη δε θα είναι η ίδια…[12/12/2017]
Μια…ικανοποιητική απάντηση…
Βασική προϋπόθεση μιας ικανοποιητικής -όχι σωστής- απάντησης είναι η διατύπωση μιας καλής ερώτησης.
Μια καλή ερώτηση περιέχει πάντοτε ένα τουλάχιστον ρήμα κι μια ικανοποιητική απάντηση ένα τουλάχιστον ουσιαστικό.
Ωστόσο, μια «τέλεια» απάντηση περιέχει μόνο ρήματα.
Το ουσιαστικό από μόνο του «κατακερματίζει» τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε, ενώ το ρήμα εμπεριέχει μια ροή ενέργειας απαραίτητη για την ολιστική θεώρηση των πάντων. Το ουσιαστικό κατηγοριοποιεί και δεσμεύει τη θεώρηση σε έναν κατακερματισμό. Το ρήμα μόνο του διαχέει την ενέργειά του, χωρίς τους περιορισμούς του ουσιαστικού και απελευθερώνει το μυαλό από τη δέσμευση του κατακερματισμένου κόσμου σε είδη, τμήματα, βαθμούς, διαιρέσεις, κατηγορίες, φυλές, εθνικότητες, θρησκείες κλπ.
Το άπειρο
Το άπειρο είναι η πιο γοητευτική και πιο τρομακτική έννοια που έχει επινοήσει ο ανθρώπινος νους. Αν όλα είναι άπειρα, χωρίς τέλος, χωρίς χωρικά και χρονικά όρια, αν ακόμη και η ζωή είναι απλώς ένα στάδιο, πριν από ένα άλλο στάδιο, μια άλλη ζωή -εστω και με τη μορφή του θανάτου, τότε τα πάντα είναι ανεξέλεγκτα και πέρα από τα όρια που θέτει ο άνθρωπινος νους.
Αν ο χωροχρόνος είναι άπειρος, τότε είναι άπειρα και όλα όσα σχετίζονται ή συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν. Εμείς και όλα τα έμβια όντα είμαστε μορφές μικρής σχετικά διάρκειας μιας άπειρης ζωής.
Άπειρα είναι επομένως και τα συναισθήματα, άπειρες και οι σκέψεις, άπειρες και οι αφηρημένες έννοιες.
Σε κάποια δεδομένα χωροχρονικά πακέτα αποκτούν ποικιλία και διαφορετικές μορφές και αποχρώσεις, καθώς «εγκλωβίζονται» στα ανθρώπινα συνειδησιακά πεδία.
Έτσι εξηγείται για παράδειγμα και η απέραντη (άπειρη) αγάπη που νιώθουμε για κάποια πρόσωπα : είναι η βαθιά συναίσθηση ότι η αγάπη μας θα συνεχίζεται στο διηνεκές, επ’ άπειρον, ακόμη και μετά το θάνατό μας…[27/6/2018]
Δεν είμαστε σκιές περιφερόμενες
Δεν είμαστε σκιές περιφερόμενες και εφαπτόμενες η μια στην άλω της άλλης. Τα βλέφαρά μας τινάζονται κάθε τόσο σαν δακρυγόνες βεντάλιες και ανακατεύουν τις υγρές οσμές μας. Τα σώματά μας αποκτούν την πραγματική τους υπόσταση, όταν τα μάτια μας βυθίζονται βαθιά μέσα στην ίριδα άλλων ματιών, όταν τα οπτικά νεύρα ερεθίζονται από τα αλλεπάλληλα σήματα μιας στιγμιαίας, έστω, ανταλλαγής συναισθημάτων… [13/12/2017]
Αυτό που κυρίως μας τρομάζει
Αυτό που μας τρομάζει περισσότερο, όταν κάποιος πάψει να μας αγαπάει, δεν είναι αυτή καθεαυτή η απουσία του ° είναι ο φόβος ότι οι αναμνήσεις μας μαζί του ίσως ξεθωριάσουν…[18/7/2018]
Μπορεί αυτό που σκέφτεσαι να είναι λάθος. Αυτό που νιώθεις όμως, είναι πάντα το σωστό. Ακόμη και αν προέκυψε από ένα λάθος…[14/7/2018]
Ενώ μπορούμε να «ταξιδέψουμε» στο παρελθόν και να «ξαναζήσουμε» στιγμές του, δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο στο μέλλον. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι το παρελθόν έχει χαμηλή εντροπία (αταξία), τα γεγονότα του έχουν μέσα μας κρυσταλοποιηθεί, έχουν μπει σε μια τάξη και μια σειρά. Ακόμη και αποκυήματα της φαντασίας μας με τον καιρό είναι δυνατόν να αποκτήσουν στέρεη δομή και σύσταση.
Αντίθετα, το μέλλον λόγω της αβεβαιότητας παρουσιάζει υψηλή εντροπία, μια αταξία που η φαντασία αδυνατεί να τιθασεύσει. Δεν υπάρχουν «γεγονότα» του μέλλοντος, παρά μόνον εικονικές αναπαραστάσεις υποθετικών καταστάσεων.
Κι επειδή από τη φύση μας επιζητούμε την τάξη, ίσως για αυτό «εγκλωβιζόμαστε» τόσο εύκολα στην ασφάλεια του παρελθόντος. Γιατί μας τρομάζει η αταξία και η ασάφεια του μέλλοντος…[4/7/2016]
Οι μακρινές μας λέξεις
Τα λόγια μας έρχονται από πολύ μακριά. Οι λέξεις μας τοποθετούνται στη σειρά, το φως τους όμως έχει ήδη σβήσει στο σκοτεινό προθάλαμο της μνήμης. Κάποιες από αυτές θα θέλαμε να μην είχαν ειπωθεί ποτέ, αλλά είναι αδύνατο να ανακοπεί η πορεία τους στο δαιδαλώδες δίκτυο μιας άναρχης διανοητικής κραιπάλης… [14/12/2017]
Ένα ωραίο παρελθόν
Μπορούμε να προβλέψουμε ένα ωραίο… παρελθόν ;
Ναι, με μια προϋπόθεση : να οργανώσουμε έτσι τα σχέδια και να θέσουμε τέτοιους στόχους για το μέλλον με την προσδοκία να δημιουργήσουμε όμορφες αναμνήσεις…[15/7/2018]
Όσο πιο πλούσιο σε εμπειρίες είναι το παρελθόν μας, τόσο πιο πλούσιο σε εμπειρίες αναμένεται να είναι και το μέλλον μας. Οι επιθυμίες, τα όνειρα και οι ελπίδες βρίσκονται για τον παρατηρητή στο μέλλον. Ό,τι τοποθετούμε στο μέλλον ως σκέψη και προσδοκία δεν είναι τίποτε άλλο από αναμνήσεις του παρελθόντος, που απλώς μετατίθενται στο μέλλον.
Το κλειδί για μια πιο αισιόδοξη πορεία της ζωής -ακολουθώντας το αναπόφευκτο βέλος του χρόνου- είναι η δημιουργία μιας μεγάλης βάσης δεδομένων, που θα εδράζεται στο παρελθόν, αλλά θα τροφοδοτείται συνεχώς από τις καλές εμπειρίες του παρόντος, ώστε να γίνεται το εφαλτήριο για ένα ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο μέλλον…[5/7/2018]
Ματαιοδοξία
Είμαστε τόσο ματαιόδοξοι, που διαρκώς μεταθέτουμε στο μέλλον όλες τις υποσχέσεις μας να βρούμε την ισορροπία μας στο ταλαντευόμενο σκοινί της πορείας μας προς το θάνατο, να γαληνέψουμε τη φουρτούνα στα σωθικά μας, να σταματήσουμε την πρόδηλη ανυπακοή στην ανέλπιστη ακύρωση του έρωτα. Και κυρίως να αρνηθούμε την εύλογη πιθανότητα να «σβήσουμε» σαν τη φλόγα του κεριού από το θρόισμα ενός ελάχιστου, απαλού αέρα… [15/12/2017
Το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής μας
Όσο δύσκολο είναι να απομονώσουμε την ηλιαχτίδα που μας αναλογεί, να την αφήσουμε να περάσει μέσα από τις γρίλιες και να φωτίσει το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής μας, άλλο τόσο εύκολο είναι να τη σβήσουμε, με το ερμητικό κλείσιμο του παραθύρου.
Και όσο δύσκολο είναι να γράψουμε μια σελίδα με αόρατες λέξεις, ώστε να συγκρατηθούν και να συνταχθούν πάνω στο άυλο βιβλίο της ζωής μας, άλλο τόσο εύκολο είναι να τη σκίσουμε και να την τσαλακώσουμε με μια κίνηση σαρκοφάγου φυτού, καθώς εγκλωβίζει στον ύπερο το ανυποψίαστο θύμα του.
Τόσο δύσκολα έρχονται οι άνθρωποι στη ζωή μας και τόσο εύκολα θα έπρεπε να τους γυρνάμε την πλάτη και να συνεχίζουμε, όταν δεν αξίζουν την προσοχή και την αγάπη μας…[16/12/2017]
Το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και στην πραγματικότητα
Ας το πάρουμε απόφαση : το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και στην πραγματικότητα είναι αγεφύρωτο ! Αυτό που θέλουμε, με τον τρόπο που το θέλουμε, δε θα συμβαδίζει ποτέ με την πραγματικότητα με απόλυτη ακρίβεια. Ας μην αφήνουμε λοιπόν, το χάσμα αυτό να είναι ανάλογο της πληγής που ανοίγει μέσα μας η απογοήτευση του ανέφικτου !
Ας θέσουμε εφικτούς καθημερινούς στόχους : «να συναντήσω ένα φίλο», «να διαβάσω ακόμη πενήντα σελίδες από το βιβλίο που ξεκίνησα», «να περπατήσω πέντε χιλιόμετρα στην παραλία την ώρα του ηλιοβασιλέματος», «να δοκιμάσω την νέα γεύση του αγαπημένου μου παγωτού»…
Τα σχέδια μας ας είναι κάποτε και λίγο… αφηρημένα : «να σχεδιάσω ένα ταξίδι στο κοντινό ή μακρινό μέλλον», «να προλάβω να διαβάσω μερικά βιβλία μέσα στο καλοκαίρι», «να οργανώσω καλύτερα τη δουλειά μου για τη νέα χρονιά», «να παρακολουθήσω τις ταινίες και τις θεατρικές παραστάσεις της λίστας που έκανα ένα μοναχικό βράδυ, «να επικοινωνήσω οπωσδήποτε μέσα στις επόμενες δέκα μέρες με κάποιους ξεχασμένους φίλους», «να δείξω περισσότερη αγάπη και αφοσίωση στους αγαπημένους μου, έως ότου τελειώσει ο επόμενος μήνας»…
Ας το πάρουμε απόφαση : ποτέ δε θα πραγματοποιήσουμε όλα τα όνειρά και όλες τις επιθυμίες μας. Μπορούμε όμως, να καλύψουμε το κενό ή το χάσμα τους, εκτιμώντας διαυγέστερα τη μεγάλη ποικιλία των καθημερινών, απολύτως εφικτών απολαύσεων…[27/6/2018]