Read Time:45 Second
Τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτές τις μέρες αναδεικνύουν, εκτός από την απροθυμία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να πάνε κόντρα στη βούληση των “ισχυρών”, και την αφασία στην οποία βρισκόμαστε όλοι εμείς οι…πολίτες που βαυκαλιζόμαστε με τις ευαισθησίες και τη δήθεν συμπόνια προς τους αδύνατους.Όχι μόνο παρακολουθούμε απαθείς τους βομβαρδισμούς και τη σφαγή των αμάχων, αλλά συνηθίζουμε σταδιακά τον πόνο των “μακρινών” αυτών παριών του κόσμου, εξοικειωνόμαστε με το θάνατο, αντέχουμε να βλέπουμε διαμελισμένα κορμιά και παιδιά να κλαίνε και όταν επιτέλους βαρεθούμε το ίδιο καθημερινά “θέαμα”, αλλάζουμε κανάλι, για να μεταφερθούμε στα παλάτια του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς ή στις κακόφημες συνοικίες του Λός Άντζελες και της Νέας Υόρκης. Στην πρώτη περίπτωση αναφωνούμε “Ε,ρε ίντριγκες και προβλήματα που είχαν οι σουλτάνοι !” και στη δεύτερη αναστενάζουμε με ανακούφιση γιατί δε ζούμε ανάμεσα σε κακοποιούς, εμπόρους όπλων και ναρκωτικών. Στη συνέχεια ρευόμαστε, κλάνουμε και πάμε για ύπνο…