Αδέσποτο μάτι

Ασύχαστο το μάτι και αδέσποτο. Βλέπει κάτω από επιφάνειες και διαθλάται πίσω από διαφάνειες. Εισδύει μες στα βλέμματα και χάνεται στα ψέματα. Διακρίνει τα αόρατα στα ορατά, παρατείνει το χρόνο και μετράει τον πόνο. Δίνει υπόσταση σε οράματα και στης φαντασίας τα θαύματα. Αλλάζει διαστάσεις, εστιάζει, ανοίγει την πύλη της ενόρασης και επιτείνει την αταξία της όρασης. Σηκώνει την αυλαία των κοσμικών δραμάτων και αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Συλλέγει στο βυθό του εικόνες, τις βαφτίζει και τις προετοιμάζει. Και, όταν σβήνει το φως πλέκοντας τα βλέφαρα, τις δίνει πνοή και τις ζωντανεύει ξανά πάνω στη μαλακή μεμβράνη…

Φωτογραφία : Man Ray, «Glass tears», 1932

Λέξεις

Τα λόγια μας έρχονται από πολύ μακριά. Οι λέξεις μας τοποθετούνται στη σειρά, το φως τους όμως έχει ήδη σβήσει στο σκοτεινό προθάλαμο της μνήμης. Κάποιες από αυτές θα θέλαμε να μην είχαν ειπωθεί ποτέ, αλλά είναι αδύνατο να ανακοπεί η πορεία τους στο δαιδαλώδες δίκτυο μιας άναρχης διανοητικής κραιπάλης…

Καθαρή ματιά

Όλα είναι ομιχλώδη και θολά, όταν δεν είναι καθαρή η ματιά, όταν το διάφραγμα της όρασης δε λειτουργεί σωστά. Δε φταίει η ομίχλη, η βροχή και η καταχνιά. Φταίει το πέπλο της μελαγχολικής παραδοχής ότι τα πάντα δεν είναι ούτε διάφανα, ούτε καθαρά. Φταίει η αδυναμία μας να αρνηθούμε να πληρώσουμε τα θηρία, που ζητούν λύτρα από τα κρυφά μας μυστικά…

Πίνακας : Salvador Dali, «The eye», 1945

Ρίζες

Κάποιες φορές ο χρόνος διαστέλλεται και τα ζωντανά μαλακά κύτταρα γλιστρούν στο χώμα και στο υπέδαφος μιας βαθιάς συγκίνησης και γίνονται ρίζες. Με τον καιρό, τρέφονται από το λίπασμα των αναμνήσεων και των υγρών ανασασμών, απλώνουν και βαθαίνουν • και είτε γίνονται καρποφόρα αειθαλή δέντρα, είτε μνημεία μιας ισόβιας θλίψης…

Πίνακας : Γιώργος Γουναρόπουλος, «Δέντρο»

Αισθήματα

Τα λόγια σβήνονται εύκολα από άλλα λόγια, όπως η κιμωλία στο μαυροπίνακα από το σφουγγάρι. Τα αισθήματα όμως, έχουν την «κακιά» συνήθεια να διαχέονται σε όλους τους πόρους, να φωλιάζουν κάτω από τα βλέφαρα και να κρύβονται πίσω από τα χείλη. Κάποιες φορές μάλιστα, καθοδηγούν τις χειρονομίες και τις άτακτες σκέψεις, χωρίς ωστόσο να χάνουν σχεδόν ποτέ την ευστοχία τους…