Προσῆκον ὑμᾶς ὁμοίως ὑπὲρ τῶν κοινῶν ὥσπερ ὑπὲρ τῶν ἰδίων σπουδάζειν, οὐ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχετε περί αὐτῶν, ἀλλ’ ὅταν μέν ὑπὲρ τῶν ἰδίων βουλεύησθε, ζητεῖτε συμβούλους τοὺς ἄμεινον φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν, ὅταν δ’ ὑπέρ τῆς πόλεως ἐκκλησιάζητε, τοῖς μὲν τοιούτοις ἀπιστεῖτε καί φθονεῖτε, τοὺς δὲ πονηροτάτους τῶν ἐπὶ τὸ βῆμα παριόντων ἀσκεῖτε καὶ νομίζετε δημοτικωτέρους εἶναι τοὺς μεθύοντας τῶν νηφόντων καὶ τοὺς νοῦν οὐκ ἔχοντας τῶν εὖ φρονούντων καὶ τοὺς τὰ τῆς πόλεως διανεμόμενους τῶν ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας ὑμῖν λειτουργούντων. ὥστ’ ἄξιον θαυμάζειν, εἴ τις ἐλπίζει τὴν πόλιν τοιούτοις συμβούλοις χρωμένην ἐπί τὸ βέλτιον ἐπιδώσειν.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
σπουδάζω = ενδιαφέρομαι, φροντίζω· ασχολούμαι // φρονέω, ῶ, ἄμεινον = σκέφτομαι καλύτερα, σωστότερα // οἱ παριόντες (παρέρχομαι) = οι ρήτορες, οι ομιλητές // ἀσκέω, ῶ = ασκώ, εξασκώ, εξασκούμαι σε…· χρησιμοποιώ // νήφω = είμαι ήρεμος, συνετός, νηφάλιος II διανέμομαι = μοιράζομαι (και παίρνω κι ο ίδιος μερίδιο)· εκμεταλλεύομαι // λειτουργέω, ῶ = προσφέρω τη δαπάνη για δημόσιο έργο // ἐπιδίδωμι = προοδεύω.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΑ
προσῆκον = απόλ. αιτιατ., εναντιωμ. μτχ. // (ὅταν)μεν- (ὅταν) δ’:οι αντιθετ. σύνδεσμοι συνδέουν τα ζητεῖτε- ἀπιστεῖτε. Βρίσκονται όμως στις χρονικό – υποθ. προτάσεις, επειδή υπάρχει πρόληψη προτάσεων // συμβούλους = επιρρ. κτγ. σκοπού // τῶν νηφόντων, τῶν εὖ φρονούντων, τῶν λειτουργούντων = επιθετ. μτχς, γεν. συγκριτ. // ὑμῖν = δοτ. προσ. χαριστ. // εἰ ἐλπίζει = πρότ. υποθετ. και αιτιολ. και πλαγ. ερωτημ.// χρωμένην = υποθετ. μτχ.
Μετάφραση
Αν και πρέπει να φροντίζετε τα δημόσια όπως ακριβώς τις προσωπικές σας υποθέσεις, δεν αντιμετωπίζετε με το ίδιο ενδιαφέρον τους δυο αυτούς τομείς’ όταν βέβαια προβληματίζεστε για τα ιδιωτικά σας, αναζητείτε συμβούλους ικανότερους από εσάς τους ίδιους” όταν όμως συσκέπτεστε για θέματα της πολιτείας, τους ικανούς δεν τους εμπιστεύεστε και τους βλέπετε ζηλόφθονα, ενώ ανεβάζετε στο βήμα τους πιο ανέντιμους ρήτορες, και δημοκρατικότερους θεωρείτε όσους έχουν θολωμένο μυαλό και όχι τους νηφάλιους, τους ανόητους και όχι τους συνετούς, τους άρπαγες του δημόσιου χρήματος και όχι αυτούς που προσφέρουν τα δικά τους χρήματα για τα έξοδα της πολιτείας. Συνεπώς πρέπει να θεωρηθεί παράδοξο αν κανείς ελπίζει” ότι η πόλη θα προοδέψει, αν έχει τέτοιου είδους πολιτικούς.