Ανθρώπινα δικαιώματα σε κλίμα παραβίασης

Τα μέτρα που λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, στρέφονται όλο και περισσότερο κατά της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατήγγειλε στην Κοπεγχάγη επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ και, από το Στρασβούργο, ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Τόμας Χάμαρμπεργκ, υπερθεματίζει σημειώνοντας ότι:

Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καταιγίδες, ξηρασίες και κυκλώνες, έχουν μια σειρά από άμεσες και έμμεσες δυσμενείς συνέπειες στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως».
Απροστάτευτοι…
Με αφορμή την 61η επέτειο, από την ημέρα που ο ΟΗΕ υιοθέτησε τη Διακήρυξη για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παγκοσμίως, διαπιστώνεται, από τους ειδικούς ότι ελάχιστες είναι στον κόσμο οι κυβερνήσεις που, στις αποφάσεις τους, λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπογραμμίζεται, για παράδειγμα, ότι τις αρνητικές συνέπειες της αλλαγής του κλίματος θα βιώσουν έντονα οι πιο φτωχές χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα τα περιθωριοποιημένα άτομα και κοινότητες, που ζουν σε περιοχές εκτεθειμένες σε φυσικές καταστροφές και δεν θα είναι σε θέση, με βάση τη Διακήρυξη του ΟΗΕ, να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, τρόφιμα, στέγη και ιατρική περίθαλψη.
Τονίζεται, ακόμη, ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας που κήρυξε παγκοσμίως ο Μπους, προκάλεσαν ανεπανόρθωτη ζημιά στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ένα ανεξάρτητο και διεθνές φόρουμ, που ιδρύθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Δικαστών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, σε περισσότερες από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο έγιναν βασανιστήρια, απαγωγές και κράτηση ανθρώπων σε μυστικές φυλακές, με μη νόμιμες δίκες και συστηματική ατιμωρησία για πολύ σημαντικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οπως έχει επισημάνει δε το Ευρωκοινοβούλιο, «ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας οδήγησε σε παραβιάσεις των θεμελιωδών ελευθεριών, ιδίως του θεμελιώδους δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή, της προστασίας των δεδομένων και της απαγόρευσης των διακρίσεων».
Ευρωαδιαφορία
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, αγνοούνται και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης που, παρά την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, δεν έχει υπογράψει, ως Σώμα, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώ, αντίθετα, έσπευσε το 2005 να καταργήσει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εξέταζε την εφαρμογή του συνόλου των αναγνωρισμένων από τον Χάρτη δικαιωμάτων σε καθένα από τα κράτη-μέλη.
Το γεγονός έδωσε πρόσφατα την αφορμή στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου να υιοθετήσει ψήφισμα, στο οποίο καταγγέλθηκε ότι «τα κράτη-μέλη συνεχίζουν να απορρίπτουν τον, σε επίπεδο Ε.Ε., έλεγχο των πολιτικών τους και των πρακτικών τους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσπαθούν να περιορίσουν την προστασία αυτών των δικαιωμάτων σε ένα καθαρά εσωτερικό πλαίσιο».
Η απαξίωση, που δείχνουν κράτη και κυβερνήσεις, στα ανθρώπινα δικαιώματα στρέφεται και κατά του κύρους του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, που εξακολουθεί να αποτελεί το ύστατο καταφύγιο για την απονομή δικαιοσύνης στα 800 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών.
Ενώ δηλαδή το Δικαστήριο απονέμει δικαιοσύνη, οι περισσότερες από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης αρνούνται συστηματικά να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του, παρόλο που αυτές είναι τελεσίδικες και άμεσα εκτελεστές και δεν καταβάλλουν τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις στους δικαιούχους.
Σχολιάζοντας το γεγονός, ο επίτροπος Χάμαρμπεργκ δηλώνει ότι «η απροθυμία εκτέλεσης των αποφάσεων του Δικαστηρίου, πρέπει να θεωρηθεί ως άρνηση αποδοχής του κράτους δικαίου και αποτελεί σοβαρό πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων». *