0
0
Read Time:22 Second
Ελατήριο ο πόνος για τα «χαμένα» αγαπημένα πρόσωπα.Πιέζεται και συμπιέζεται από την καθημερινή τύρβη, λιγοστεύει, γίνεται βελούδινο χάδι.Κι όμως, αρκεί ένα ερέθισμα, ένα ελάχιστο σκίρτημα της μνήμης και ο πόνος εκτοξεύεται, μουδιάζει όλο το κορμί, χτυπάει τις φλέβες στους κροτάφους, ξυπνάει την αίσθηση της απώλειας, διαχέει παντού τη σιωπηλή κραυγή της απουσίας. Έρχεται και επανέρχεται σαν απρόσκλητος πεινασμένος επισκέπτης. Τρώει, κοιμάται, φεύγει. Αμίλητος και σιωπηλός, μα πάντα πεινασμένος…
Πίνακας : Max Ernst
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %