Δύο σωματίδια αλληλεπιδρούν ανεξαρτήτως της απόστασης που τα χωρίζει.
Αυτό λέει η κβαντική φυσική…
Δύο σώματα αλληλεπιδρούν απαραιτήτως, αν δεν υπάρχει απόσταση να τα χωρίζει.
Αυτό λέει η κοινή λογική…
Δύο πνεύματα και δύο ψυχές αλληλεπιδρούν αντιστοίχως όση «απόσταση» και αν τα χωρίζει, τοπική, χρονική, ηλικιακή.
Αυτό λέει η κλασική διαισθητική…[25/6/2018]
Το αίσθημα της αδικίας είναι αναρριχώμενο φυτό. Τρέφεται από την αδυναμία του αδικημένου να δώσει εξηγήσεις, απλώνει τις ρίζες του βαθιά μέσα στα σπλάχνα και γίνεται με τον καιρό θηλιά στο λαιμό.
Η παρανόηση και η προσβολή, το ψέμα και η αστοχία συγχωρούνται κάποτε. Η αδικία, μάλλον ποτέ…[24/6/2018]
Ο νάρκισσος είναι ένα πρόσωπο τραγικό. Βιώνει μια ισόβια καταδίκη : είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του, αλλά δε βρίσκει ανταπόκριση ποτέ…[23/6/2018]
Ένα από τα τεχνάσματα επιτυχίας στη ζωή είναι να ξέρεις πότε πρέπει να υποχωρήσεις και πότε να «αποχωρήσεις». Και όταν το κάνεις, να το κάνεις χωρίς μεμψιμοιρία, χωρίς επαναλαμβανόμενη καταβύθιση σε ένα πηγάδι αναζήτησης αιτιών και επίρριψης ευθυνών.
Απλώς να βρεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι, αλλά όλα έχουν ένα τέλος.
Κανείς άλλωστε, δε δυσκολεύεται να παραδεχτεί αυτή τη δεδομένη αλήθεια· δυσκολεύεται να την αποδεχτεί ως αλήθεια της δικής του ζωής…[23/6/2018]
Όταν ραγίσει μια καρδιά, καμία λογική εξήγηση δεν μπορεί να βοηθήσει- όποιος και αν είναι ο λόγος, όποια και αν είναι η αιτία.
Η λογική πρέπει να δράσει με τρόπο αιρετικό και ανοίκειο :
1. Να αρνηθεί να δώσει έστω και ελάχιστο χώρο στην ελπίδα.
2. Να ακυρώσει αμέσως κάθε μορφή εξιδανίκευσης.
3. Να κλείσει όλες τις αναμνήσεις στο σεντούκι της μνήμης και να πετάξει το κλειδί στη θάλασσα.
4. Να αντικαταστήσει όλες τις «εικόνες» και τις κοινές εμπειρίες με άλλες, ολοκαίνουριες.
5. Να σχεδιάσει επιμελώς και σοφότερα μια άλλη ζωή, με άλλα υλικά και άλλα εργαλεία.
Όταν ραγίσει μια καρδιά, η θεραπεία είναι η αναγέννηση…[21/6/2018]
Η μαύρη τρύπα καταπίνει πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες.
Η σιωπή «καταπίνει» λέξεις, συναισθήματα, ήχους και εικόνες.
Η πρώτη κάποτε εκρήγνυται και αναδημουργεί το σύμπαν.
Η δεύτερη «εκρήγνυται» και αναδιατάσσει τις σχέσεις μας…[16/6/2018]
Η απογοήτευση απέχει ελάχιστα από τη χαρά, όσο βαθιά και αν είναι. Η φύση μας είναι απίστευτα δεκτική σε κάθε λαμπύρισμα και της πιο μικρής αχτίδας αισιοδοξίας…[13/6/2018]
Δεν είναι μόνον η λάμψη των ματιών που λέει όλη την αλήθεια.
Είναι και το σκίρτημα του δέρματος και η ασθμαίνουσα ανάσα…[10/6/2018]
Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, εκτός και αν είναι αυτά που ήδη έχουμε…[9/6/2018]
Οι κακές σκέψεις όσο και αν γιγαντώνονται μπροστά σου και σκιάζουν το οπτικό πεδίο σου, δεν είναι τίποτα περισσότερο από κατασκευάσματα του νου. Είναι εύθραυστες σαν πήλινα εκμαγεία και γελοίες σαν σκιώδη φαντάσματα. Αρκεί μια μόνον καλή και θετική σκέψη να τις διαλύσει αμέσως και να σκορπίσει τα υπολείμματά τους στην αφάνεια. Είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο. Το οπλοστάσιο της μνήμης και της φαντασίας μας εξάλλου, είναι ανεξάντλητο και πάντα ετοιμοπόλεμο [8/6/2018]
Το άγχος προκύπτει από την εγωιστική εμμονή μας να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε το μέλλον. Όταν καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι αδύνατον, το άγχος χάνεται σαν τις σαπουνόφουσκες ανάμεσα στα χέρια των παιδιών…[12/5/2018]
Δεν ξέρουμε και ίσως δε μάθουμε ποτέ αν υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι ή παράλληλα σύμπαντα.
Δεν πειράζει όμως. Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας ζει σε ένα δικό του παράλληλο σύμπαν, όπου ισχύουν άλλοι φυσικοί νόμοι, και όλα είναι δυνατά. Δεν υπάρχουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες, και τα όνειρα είναι απτή πραγματικότητα.
Δυστυχώς, είναι εύθραυστο και θνησιγενές. Αρκεί μια μικρή δόση σκληρής πραγματικότητας, για να το διαλύσει.
Τουλάχιστον, έχει την ιδιότητα της αέναης αναγέννησης και της μοναδικότητας…[19/6/2018]
Ο χρόνος δεν είναι συνεχής. Δε χαρακτηρίζεται από τη διαδοχή των στιγμών του, αλλά μόνον από τη διάταξη ελάχιστων χρονικών «πακέτων». Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τα «πακέτα» αυτά, είτε βυθίζοντας τη σκέψη του στη μνήμη, είτε κάνοντας προβολές στο μέλλον και να τα τοποθετεί σε όποια σειρά επιθυμεί, όπως αλλάζει τη θέση των βιβλίων στα ράφια μιας τεράστιας βιβλιοθήκης.
Ο χρόνος είναι… άχρονος. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον.
Μόνο παρόν. Ή αλλιώς, δεν υπάρχει παρόν, αλλά μόνο παρελθόν και μέλλον.
Τα χρονικά «πακέτα» έχουν μόνο σημασία. Και ο ευφάνταστος συνδυασμός τους…[17/6/2018]
«Αν δεν αλλάξουμε κατεύθυνση, θα καταλήξουμε ακριβώς εκεί όπου κατευθυνόμαστε» (κινέζικη παροιμία).
Ό,τι σοφότερο διάβασα το τελευταίο διάστημα ! Το θέμα βέβαια, είναι να επιλέξουμε τη σωστή κατεύθυνση. Και το κυριότερο, να αλλάξουμε κατεύθυνση, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εχουμε πάρει μια λανθασμένη.
Κάτι που απαιτεί πάνω απ’όλα θάρρος και γενναιότητα…
[10/6/2018]
Η πιο βραδυφλεγής βόμβα κάποτε είναι η ανέκφραστη σιωπή…[2/6/2018]
Τίποτα δεν είναι ίδιο, όταν το κοιτάς ξανά… [2/6/2018]
Η απόλυτη βεβαιότητα είναι μια ύπουλη παγίδα. Τίποτα δεν ισχύει απόλυτα και τίποτα δεν είναι βέβαιο. Τα πάντα αιωρούνται στη σφαίρα της αβεβαιότητας και τα πάντα χρωματίζονται από την ξεχωριστή ματιά του καθενός. Αυτή η νοητική αποχαύνωση είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του και το μαγικό χάρισμα που τον κάνει μοναδικό και ανεπανάληπτο…[26/5/2018]
Είναι εντελώς ουτοπικό να πιστεύουμε πως η ζωή μας θα φτάσει κάποτε σε ένα τέλειο σημείο ισορροπίας ή αλλιώς σε μια ιδανική κατάσταση. Εξελίσσεται διαρκώς αλλάζοντας τις σταθερές, τις αρχές και τους νόμους της. Η φυσική επιλογή και η προσαρμοστικότητα δε βρίσκουν πιο αξιόπιστη εφαρμογή από τη διαρκή μεταβολή που υφίσταται η ζωή μας. Οι αρχές, οι αξίες, οι πεποιθήσεις, η ιδεολογία και η κοσμοθεωρία μας μεταβάλλονται διαρκώς, κάθε φορά που μεταβάλλεται έστω και ελάχιστα μια «σταθερά» που τις διαμορφώνουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Η αδιάκοπη αυτή μεταβολή δεν είναι μια σύμφυτη αδυναμία μας. Δεν είναι μια εγγενής αταξία. Είναι απλώς η απόδειξη ότι τα πάντα στον κόσμο μας αλλάζουν. Και θα ήταν προκλητικά παράδοξο να μην άλλαζαν τα υποκείμενα που θέτουν το μέτρο των πάντων, δηλαδή εμείς…[18/6/2018]
Όσο βαθύτερα εισδύουμε στον υποατομικό μικρόκοσμο, τόσο μεγαλύτερη εντροπία (αταξία) ανακαλύπτουμε ότι επικρατεί. Ένας γοητευτικός κβαντικός αφρός, όπου τίποτα δεν μπορεί να μετρηθεί εμπειρικά, τα πάντα είναι απροσδιόριστα και άναρχα : η θέση, η ορμή, η ταχύτητα, η κίνηση.
Αντιθέτως, όσο απλώνουμε το βλέμμα στα μεγάλα, τόσο περισσότερο απολαμβάνουμε την αρμονία, την ηρεμία και την κοσμική γαλήνη.
Με αντιστρόφως ανάλογο τρόπο, όσο εστιάζουμε την προσοχή μας και διοχετεύουμε την ενέργειά μας στα μικρά, ασήμαντα και τα μηδαμινά, τόσο μεγαλώνει η ψυχική μας εντροπία. Η μαγεία της κοσμικής συμφωνικής ορχήστρας που μας περιβάλλει καταρρέει υπό το βάρος των ασήμαντων ανθρωπινων μικροτήτων, κάτω από την ντροπιαστική υπεροχή της ευτέλειας…[14/6/2018]
Όταν κοιτάς τον ουρανό, τα πάντα κάτω από το στερέωμά του χάνουν την υλική υπόσταση και τη σημασία τους.
Όταν χαμηλώσεις το βλέμμα σου, ό,τι βλέπεις είναι ήδη κάτι άλλο, ό,τι πίστευες είναι ήδη μια παραίσθηση…[18/5/2018]
Όσο προχωράς στο μονοπάτι της ζωής που έχεις επιλέξει, τόσο μεγαλώνει ο στρατός των ανεκπλήρωτων προσδοκιών που σε καταδιώκει.
Έστω και μία όμως να εκπληρώσεις, η νίκη αυτή θα είναι μεγάλη. Θα ανήκεις στο εξής κι εσύ για πάντα στη χορεία των γενναίων και των νικητών…[1/5/2018]