0
0
Read Time:7 Minute, 30 Second
Παρά την κρίση, η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας έχει πολλά να προσφέρει στους επισκέπτες της – και μάλιστα σε χαμηλότερες τιμές και, πάντα, με ένα ποτήρι μπίρα…
Κείμενο – Φωτογραφίες: Aρης Xατζηστεφάνου
  |
Θα επισκεπτόσασταν ποτέ μια πόλη που παρουσιάζει ως βασικά τουριστικά αξιοθέατα τις μπιραρίες της, μια παλιά ζυθοποιία και ένα συγκρότημα φυλακών; Το Δουβλίνο κάνει ακριβώς αυτό, και όμως παραμένει ένας από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς της Ευρώπης για σύντομες εξορμήσεις. Με εκατοντάδες εξαιρετικά μπαράκια και εστιατόρια και μια νεοαποκτηθείσα, αλλά ιδιαίτερα ζωντανή, νυχτερινή ζωή, η πρωτεύουσα της Ιρλανδίας υποδέχεται πλέον ταξιδιώτες από ολόκληρο τον κόσμο. Η κουλτούρα και το ταμπεραμέντο των Δουβλινέζων θεωρούνται, όχι άδικα, αρκετά συγγενικά με αυτά των Ελλήνων και πολύ εύκολα θα βρεθείτε να μιλάτε με έναν κάτοικο της πόλης που θα θελήσει να σας διηγηθεί ιστορίες από τη ζωή του. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι λείπουν από την πόλη οι παραδοσιακές τουριστικές επιλογές, όπως εντυπωσιακές εκκλησίες και κάστρα.
Σε κάθε περίπτωση, η περιήγηση στην πόλη ξεκινά συνήθως από το Temple Bar, την τουριστική «Μέκκα» του Δουβλίνου, η οποία διατηρεί στοιχεία μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής. Στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής «δόξας» της δεκαετίας του ’90 η περιοχή του Temple Bar κινδύνευσε προς στιγμήν να μετατραπεί σε ένα νέο «Φαληράκι». Εκατοντάδες Βρετανοί τουρίστες κατανάλωναν ποταμούς μπίρας πριν καταλήξουν στη γωνιά κάποιου δρόμου, σε σχεδόν κωματώδη κατάσταση. Για τη συντηρητική κοινωνία της Ιρλανδίας οι εικόνες αυτές αποτέλεσαν μια άγρια εφηβεία, η οποία ευτυχώς ξεπεράστηκε σχετικά σύντομα. Στην ενηλικίωσή του το Temple Bar παραμένει βέβαια το πλέον τουριστικό σημείο της πόλης, αλλά ξαναβρίσκει τον χαμένο χαρακτήρα του προσελκύοντας και πάλι τους Δουβλινέζους, που είχαν αρχίσει να το εγκαταλείπουν.
Το γεγονός ότι η ευρύτερη περιοχή του Temple φιλοξενεί και ορισμένες από τις ομορφότερες εκκλησίες της χώρας, όπως οι καθεδρικοί του Ιησού, του Αγ. Πατρικίου και της Ασπίλου Συλλήψεως, αποκαλύπτει και τη σχεδόν «σχιζοφρενική» συνύπαρξη του μοντέρνου με τον πουριτανισμό του παρελθόντος. Το Δουβλίνο αποτελεί μια από τις πλέον συντηρητικές και θρησκευόμενες κοινωνίες της Ευρώπης, η οποία βρέθηκε αιφνιδίως στα βαθιά νερά του δυτικού τρόπου ζωής.
Περπατώντας νοτιοανατολικά, ο επισκέπτης περνά από την περιοχή του Τρίνιτι, που φιλοξενεί και το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, πριν καταλήξει στο St Stephen’s Green. Σε αυτό το σημείο, και συγκεκριμένα στον πεζόδρομο του Grafton, χτυπά πλέον η καρδιά της σύγχρονης Ιρλανδίας. Την περίοδο του λεγόμενου «Κέλτικου Τίγρη», ορδές Δουβλινέζων δοκίμαζαν τα όρια της πιστωτικής τους κάρτας σε υπερπολυτελή πολυκαταστήματα, όπως το Brown Thomas. Δεκάδες εστιατόρια ξεφύτρωναν μήνα με το μήνα στα στενά σοκάκια της περιοχής, προσφέροντας πρωτόγνωρες γεύσεις στις μάλλον περιορισμένες γαστρονομικές συνήθειες των Ιρλανδών, ενώ δίπλα στις παραδοσιακές παμπ στήνονταν όμορφα καφέ.
Παρά το γεγονός ότι μετά την κρίση χιλιάδες Ιρλανδοί δυσκολεύονται να απολαύσουν όσα έχει να προσφέρει ο πεζόδρομος του Grafton, η περιοχή δεν έχασε τίποτα από τη λάμψη της. Το Bewley’s Café, με τα εντυπωσιακά υαλογραφήματα στη βιτρίνα, παραμένει σήμα κατατεθέν της περιοχής για πρωινό ή απογευματινό καφέ σε περιβάλλον που παραπέμπει στον 19ο αιώνα. Εικόνες ενός μακρινού παρελθόντος προσφέρει, σε μικρή απόσταση, και η McDaid’s pub – ίσως το καλύτερο σημείο της πόλης για να παρακολουθήσεις έναν αγώνα ράγκμπι ή ποδοσφαίρου. Στην ίδια μπάρα όπου σήμερα ρέουν ποταμοί μπίρας έχουν περάσει ορισμένοι από τους σημαντικότερους Ιρλανδούς λογοτέχνες των δύο τελευταίων αιώνων. Εδώ, μάλιστα, γεννήθηκε και ο λεγόμενος «καλλιτεχνικός κύκλος της McDaid pub» από ανθρώπους που, εκτός από τις συγγραφικές τους ικανότητες, φημίζονταν και για την αντοχή τους στο αλκοόλ.
Αν πάντως τα ψώνια, οι βόλτες σε ναούς και σε μουσεία και η συνεχής μπιροκατάνυξη σας κουράσουν, μπορείτε να ηρεμήσετε περνώντας μια βόλτα από… τη φυλακή. Στη δυτική πλευρά της πόλης συναντά κανείς το εντυπωσιακό κτιριακό συγκρότημα Kilmainham Gaol, στα κελιά του οποίου «φιλοξενήθηκαν» ορισμένες από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της νεότερης ιρλανδικής ιστορίας. Για αιώνες οι φυλακές του Kilmainham Gaol αποτελούσαν πρότυπο σωφρονιστικής αρχιτεκτονικής για ολόκληρο τον κόσμο, παραπέμποντας στο περίφημο «πανοπτικόν» του Μπένθαμ – ένα χώρο στον οποίο ο κρατούμενος αισθάνεται υπό διαρκή επιτήρηση. Και αν ξαφνικά σας πλημμυρίσει ένα αίσθημα déjà vu και αισθάνεστε ότι έχετε βρεθεί στον ίδιο χώρο και στο παρελθόν, είναι (πιθανότατα) γιατί το συγκεκριμένο κτίριο χρησιμοποιήθηκε σε δεκάδες ταινίες, όπως το «Εις το όνομα του Πατρός» με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
Σε σχετικά μικρή απόσταση από τις φυλακές του Kilmainham βρίσκεται και ο δεύτερος σημαντικότερος «ναός» της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του Δουβλίνου – η περίφημη ζυθοποία της Guinness. Το εξαώροφο κτίριο, σε σχήμα ποτηριού μπίρας, φιλοξενούσε από το 1904 τις εγκαταστάσεις παραγωγής της πλέον διάσημης μπίρας της Ιρλανδίας και σήμερα λειτουργεί αποκλειστικά ως μουσείο. Η ξενάγηση στο χώρο αλλά και στην ιστορία της σύγχρονης ζυθοποιίας σε οδηγεί αναπόδραστα στο εξαιρετικό μπαράκι του έκτου ορόφου, με πανοραμική θέα σε ολόκληρο το Δουβλίνο αλλά και στη γύρω βιομηχανική ζώνη που μοιάζει βγαλμένη από μυθιστόρημα του Ντίκενς. Για την ιστορία, οι φανατικοί των ξεναγήσεων στην ιστορία του αλκοόλ μπορούν να επισκεφτούν στη συνέχεια και τα παλιά αποστακτήρια του Jameson.
 |
Στον αντίποδα του ιστορικού Δουβλίνου, και κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της πόλης, βρίσκεται η περιοχή των Docklands, που φιλοδοξούσε να μετατραπεί σε ένα μικρό Μανχάταν της Ιρλανδίας. Μια γέφυρα του Καλατράβα και δίπλα το εγκαταλελειμμένο κτίριο της τράπεζας Anglo Irish Bank (η οποία κατέρρευσε με τη χρηματοπιστωτική κρίση) παρουσιάζουν ανάγλυφα την εικόνα της εκρηκτικής ανάπτυξης και της εξίσου εκρηκτικής κατάρρευσης. Παρ’ όλα αυτά, από την άνοιξη μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού, τα Docland’s γίνονται μια μαγευτική περιοχή για περίπατο και μια μεσημεριανή μπίρα για στελέχη επιχειρήσεων που απολαμβάνουν το μεσημεριανό τους διάλειμμα. Το γεγονός ότι στην ίδια περιοχή βρίσκεται και ένα μνημείο για τα θύματα του μεγάλου λιμού του 1847 (αποτέλεσμα και αυτός των οικονομικών επιλογών της τότε κυβέρνησης) προσφέρεται για αρκετούς ακόμη σημειολογικούς συνειρμούς – τους οποίους όμως μπορείτε και να αποφύγετε. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι για τον επισκέπτη το Δουβλίνο παραμένει ένας παράδεισος ηρεμίας και διασκέδασης για λίγες ημέρες ή όσο αντέχει το… ήπαρ σας.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ/METAKINHΣEIΣ
Οι μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες της Ευρώπης προσφέρουν καθημερινές πτήσεις (με στάση στο αεροδρόμιο της «έδρας» τους), γεγονός που σημαίνει ότι η πτήση δεν θα διαρκέσει λιγότερο από πέντε ώρες και δύσκολα θα στοιχίσει λιγότερο από 350 ευρώ. Δύο λεωφορεία (Air Link, Aircoach) συνδέουν συνεχώς το αεροδρόμιο με την πόλη, ενώ η διαδρομή με ταξί δεν πρέπει να ξεπεράσει τα 25 – 30 ευρώ. Το Δουβλίνο είναι, σε γενικές γραμμές, «εξερευνήσιμο» με τα πόδια, ενώ αρκετές γραμμές λεωφορείων, μια γραμμή τραμ και χιλιάδες (κυριολεκτικά) ταξί βοηθούν τους κουρασμένους οδοιπόρους.
ΠOY NA MEINETE
Fitzwilliam (St. Stephen’s Green, τηλ. +353 1 4787000, www.fitzwilliamhotel.com)
Η πολυτελής επιλογή στο ιδανικότερο σημείο του Δουβλίνου – ανάμεσα στο πάρκο του St Stephen’s Green και στον πεζόδρομο του Grafton ο οποίος αποτελεί το νέο κέντρο της νυχτερινής διασκέδασης του Δουβλίνου. Στο εσωτερικό φιλοξενεί και το Thorton’s, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης.Οι τιμές για το δίκλινο κυμαίνονται στα 180 ευρώ.
Hampton (19 Morehampton Lane, τηλ. +353 1 6680995, www.hamptonhotel.ie)Πρόσφατα ανακαινισμένο, προσφέρει μία από τις καλύτερες αναλογίες ποιότητας – τιμής, αν και βρίσκεται λίγο έξω από το κέντρο της πόλης. Δωμάτια από 90 ευρώ.
Trinity Capital Hotel (Pearse Street, τηλ. +353 1 648 1000, www.trinitycapitalhotel.com)
Θα δυσκολευτείτε να βρείτε πιο κιτς ξενοδοχείο στην Ευρώπη, αλλά αυτό ίσως και να προσθέτει στη γοητεία του Trinity. Πολύ καλή, κεντρική τοποθεσία κοντά στο ποτάμι. Τα δωμάτια ξεκινούν από 90 ευρώ, αλλά με τις προσφορές τριών διανυκτερεύσεων μπορεί να πέσουν και κάτω από τα 60 ευρώ.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΦAΓHTO/ΠOTO
• L’Ecrivain (109 A Lower Baggot Street, www.lecrivain.com)
Εξαιρετικά, παραδοσιακά ιρλανδέζικα πιάτα, σε ένα από τα πιο φημισμένα (αν και όχι φτηνά) εστιατόρια της πόλης. Λένε ότι αξίζει να δωροδοκήσεις κάποιον για ένα τραπέζι στην ταράτσα του κτιρίου.
• Jo’ Burger (137 Rathmines Road Lower, www.joburger.ie)
Από τα σχετικά καινούργια νεανικά στέκια της πόλης, κατάφερε να κάνει μόδα τα γκουρμέ χάμπουργκερ. Πηγαίνετε νωρίς αν δεν αντέχετε να τρώτε με τους εκκωφαντικούς ήχους των DJ που εμφανίζονται τα βράδια.
• McDaid pub (3 Harry Street, τηλ. + 353 1 6794395
Ορισμένοι από τους καλύτερους λογοτέχνες της Ιρλανδίας, όπως ο Brendan Behan, «ήπιαν τη ζωή τους» σε αυτή την παμπ, από το όνομα της οποίας γεννήθηκε και ο λεγόμενος καλλιτεχνικός «κύκλος McDaid pub».
• Bewley’s oriental café (78-79 Grafton Street, τηλ. +353 1 6727720, www.bewleys.com)
Η ναυαρχίδα της αλυσίδας καφεκοπτείων Bewley’s άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες της το 1927. Δώστε προσοχή στα υαλογραφήματα (βιτρό) στην πρόσοψη του μαγαζιού.
MOYΣEIA/EKΘEΣEIΣ
Kilmainham Gaol (Inchicore Road) Ισως το πιο εντυπωσιακό συγκρότημα φυλακών στον κόσμο (μαζί με το Αλκατράζ), προσφέρει ένα ταξίδι στη νεότερη ιστορία της Ιρλανδίας. Ανοιχτά (μόνο με ξενάγηση) καθημερινά 09.30 – 17.00.
Guinness Storehouse (St James Gate) Για αρκετούς Ιρλανδούς ο συγκεκριμένος χώρος είναι σημαντικότερος και από το ιστορικό μουσείο της πόλης. Εξι όροφοι με την ιστορία της μπίρας στις εγκαταστάσεις του 1904. Απαραίτητη στάση στο μπαράκι με θέα (καιρού επιτρέποντος) σε ολόκληρη την πόλη. Ανοιχτά καθημερινά 09.30 – 17.00.
Eθνική Πινακοθήκη (Merrion Square West) Μια σχετικά μικρή αλλά πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή έργων που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει Καραβάτζο, ντορέτο, Γκόγια,Θεοτοκόπουλο και Πικάσο.
Ανοιχτά 09.30 – 17.00 καθημερινά, εκτός από Τρίτες.
Πηγή :http://trans.kathimerini.gr/
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %