Λυπάμαι, αλλά ο εγκλεισμός όλων στο σπίτι δε θα έχει κανένα όφελος για την κοινωνία μας. Δε θα βγούμε , ούτε πιο δυνατοί, ούτε πιο φιλάνθρωποι. Δε θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μετά την πολυήμερη …ενδοσκόπηση και τη “συζήτηση” με τον εαυτό μας. Όταν τελειώσει η καραντίνα και αρχίσει (για πόσο κανείς δεν ξέρει) η “κανονική” ζωή, θα είμαστε το ίδιο ή και περισσότερο κακότροποι από πριν. Θα αρχίσουμε πάλι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, να φθονούμε τις επιτυχίες τους, τη δουλειά τους, την οικογένειά τους, τη δυνατότητά τους να πάνε διακοπές, να αγοράσουν καινούριο αυτοκίνητο ή σπίτι. Θα αρχίσουμε να απαξιώνουμε όσα δεν θα μπορούμε να φτάσουμε, να κάνουμε ή να απολαύσουμε. Προς το παρόν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Προς το παρόν χαιρόμαστε που βλέπουμε ψευτο-celebrities να…”κακοπερνούν” στο σπίτι τους (όπως εμείς), πρωθυπουργούς να αρρωσταίνουν από τον ιό (όπως εμείς), τους γείτονες να μην δουλεύουν (όπως εμείς), εκείνους που έχουν όρεξη και διάθεση να διασκεδάζουν, να μιζεριάζουν (όπως εμείς) , και όλα ωραία και καλά- και κυρίως υποφερτά ! Έπειτα όμως, όταν και πάλι θα επιστρέψουμε στην …”κανονικότητα”, θα αρχίσουμε πάλι να καλλιεργούμε την μνησικακία και την εκδικητικότητά μας. Η ζήλια, ο φθόνος, η χαιρεκακία, θα πάρουν τη θέση της δήθεν αλληλεγγύης και της δήθεν φιλανθρωπίας. Θα πάρουμε πάλι στα χέρια μας τα τόμαχοκ του πολέμου και θα ορμήξουμε σαν λυσσασμένα σκυλιά να διεκδικήσουμε όσα μας στέρησε ο προσωρινός εγκλεισμός, ακόμη πιο άγριοι, ακόμη πιο θυμωμένοι, αλλά και ακόμη πιο αδρανείς και παθητικοί, ακόμη πιο πρόθυμοι να δεχτούμε ό,τι μας ετοιμάζουν ξανά στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Κι έπειτα, αφού επιδείξουμε για λίγο την επαναστατικότητά μας, θα περάσουμε πάλι στην αδράνεια, τη μιζέρια, τον αυτοεξευτελισμό, θα σκύψουμε το κεφάλι και με τη μνήμη χρυσόψαρου που έχουμε, θα υποταχθούμε στις εντολές και στα σχέδια των “σωτήρων” μας. Και το χειρότερο όλων, θα νομίζουμε ότι έτσι είναι το σωστό, έτσι επιτάσσει το χρέος μας προς την κοινωνία και την πατρίδα…