Ένας τρόπος να καταπολεμήσουμε την ασίγαστη θλίψη μας για τη θνητότητα και τη μοναχική πορεία που διανύουμε στη ζωή, ακόμη και αν έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπούν, είναι η ανάκληση ευχάριστων αναμνήσεων. Θα πρέπει λοιπόν, να είμαστε σε θέση να ανθολογούμε τις ευχάριστες στιγμές , τις απολαυστικές εμπειρίες μας, τις όμορφες εικόνες που αποθηκεύουμε στις κυψέλες του μυαλού μας, ώστε να είμαστε σε θέση να τις ανακαλούμε, κάθε φορά που το άγχος του θανάτου μας κατακυριεύει και κάθε φορά που η διαπλανητική μοναξιά ωχριά μπροστά στη δική μας. Γιατί, όσο πιο πλούσια είναι η «τροπαιοθήκη» των αναμνήσεών μας, τόσο πιο ανώδυνη είναι τελικά η ζωή μας. Αυτό το υλικό είναι η περιουσία μας και η ανέξοδη συνδιαλλαγή με το μοιραίο τέλος μας…
Πίνακας : Pierre-Auguste Renoir,“At the Concert (Box at the Opera)”, 1880