0
0
Read Time:2 Minute, 35 Second
Η πρακτική της απαξίωσης του δημόσιου σχολείου είναι πάγια τακτική όλων των φορέων της συντήρησης. Ακολουθείται η ίδια τακτική που ακολουθείται στα δημόσια νοσοκομεία και στις δημόσιες υπηρεσίες γενικότερα. Ο στόχος ένας και ευνόητος : με την απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος (που οι ίδιοι δημιούργησαν και υποβάθμισαν όλα αυτά τα χρόνια), με την υποτίμηση του εκπαιδευτικού (του κακοπληρωμένου, μη επιμορφωμένου, με μια βαλίτσα στο χέρι ανασφαλούς εκπαιδευτικού) και τελικά με την αμφισβήτηση της ευφυΐας και της ικανότητας των μαθητών, ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτική εκπαίδευση, στρώνεται ο δρόμος για όλα τα ιδιωτικά μορφώματα, που θα σπεύσουν να προσφέρουν τις “υψηλής” ποιότητας υπηρεσίες τους με αποκλειστικό σκοπό βέβαια το κέρδος.
Ο χλευασμός των επιδόσεων των υποψηφίων για τις πανελλαδικές, η αποκλειστική σύνδεση των “κακών’ (; ) αποτελεσμάτων με τη δήθεν ανικανότητα των εκπαιδευτικών και των παρεχόμενων υπηρεσιών στα δημόσια σχολεία, η συσχέτιση της βαθμοθηρίας με την αριστεία, δηλαδή με την εφ’ όρου ζωής επιλεκτική και ρατσιστική διάκριση των μαθητών σε “καλούς” και “κακούς”, σε “έξυπνους” και “βλάκες”, σε “επιμελείς” και “τεμπέληδες”, αποσκοπούν τελικά στην περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και της καλλιέργειας ενός κοινωνικού αυτοματισμού, που θα την οδηγήσει σε πλήρη μαρασμό.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα πρωτοσέλιδα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων κυρίως, που κυριευμένα από “ιερή αγανάκτηση” απορούν και εξίστανται για την κατάντια του ελληνικού σχολείου και το χαμηλό επίπεδο των μαθητών ;
Πώς να εξηγήσει την πρεμούρα να θεσμοθετηθεί ξανά η βάση του 10 για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια ;
Το άλλοθι των χαμηλών επιδόσεων είναι εύκολο και δοκιμασμένο και μεταθέτει τις ευθύνες της πολιτείας στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές.
Αν όλα αυτά δεν ανοίγουν τις πόρτες σε ιδιωτικά ΙΕΚ (με τα οποία δεν έχω προσωπικά κανένα πρόβλημα, εφόσον λειτουργούν με ποιοτικές προδιαγραφές και υψηλό επίπεδο σπουδών) και ιδιωτικά πανεπιστήμια, τότε τί άλλο κάνουν ;
Αν δεν προετοιμάζουν το έδαφος για την ιδιωτική -κερδοφόρα για επιχειρήσεις- εκπαίδευση, στην οποία θα αναγκάζονται να φοιτούν και οι “αποτυχημένοι” και οι “βλάκες”, οι οποίοι δεν έπιασαν τη βάση του “10”, τότε σε τί άλλο ακριβώς αποσκοπούν ;
Για να το ξεκαθαρίσω όμως : δεν έχω τίποτα με τα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και ιδιαιτέρως με τα φροντιστήρια, τα οποία υπηρέτησα κι εγώ και είναι χρήσιμα και αναγκαία . Δεν είμαι ούτε εγώ ευχαριστημένος με τις επιδόσεις των υποψηφίων. Δεν θεωρώ ότι πολλοί από αυτούς εισάγονται με επαρκείς βάσεις για την φοίτηση σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα.
Η λύση όμως, δεν είναι ο δημόσιος εξευτελισμός και η απαξίωση του δημόσιου σχολείου, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Η λύση δεν είναι η διαπόμπευση των επιδόσεων και ο χλευασμός των υποψηφίων που δεν έγραψαν τόσο καλά, όσο “οραματίστηκαν” οι “άριστοι” ταγοί τους.
Η λύση είναι η αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, η χρηματοδότηση προγραμμάτων επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, η ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας και σταθερότητας των δασκάλων και των καθηγητών, η αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, η δημιουργία των συνθηκών εκείνων, ώστε το σχολείο να γίνει χώρος δημιουργικότητας και όχι στείρας βαθμοθηρίας, η αποσύνδεση του σχολείου από τους όρους του ανταγωνισμού που θέτουν οι επιχειρήσεις και οι αγορές του χρήματος και του κέρδους, η επένδυση στην έρευνα των δημόσιων πανεπιστημίων, οι ίσες ευκαιρίες για σπουδές σε όλους.
Στράτος Τσαγκαρής, Φιλόλογος
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %