Για τον Επίκουρο (340-270 π.Χ.) τελικός σκοπός του ανθρώπου είναι η επιδίωξη της ηδονής, των απολαύσεων εκείνων που επιφέρουν την αταραξία της ψυχής, το γαλήνεμα και την ηρεμία και οδηγούν στην ευτυχία.
Από τις ηδονές, άλλες είναι “εν κινήσει”- πρόσκαιρες και παροδικές και άλλες “καταστηματικές”- μόνιμες και σταθερές. Οι “εν κινήσει” ηδονές, για όσο διαρκούν, κάνουν τον άνθρωπο να νιώθει ευφορία, αν όμως δεν ικανοποιηθούν, προκαλούν πόνο και δυσανεξία. Μόνον οι “καταστηματικές” ηδονές φέρνουν την ισορροπία, τη μόνιμη και πλήρη ευτυχία. Το κρασί, όσο πίνεται, φέρνει χαρά και ευτυχία, όσο πίνεται, είναι μια “εν κινήσει” ηδονή. Αν όμως προκαλέσει μέθη και βλάψει την υγεία, τότε προκαλεί συνήθως δυσφορία.
Η μόνη ηδονή που προκαλεί ευτυχία, είτε είναι “εν κινήσει”, είτε “καταστηματική”, είναι αυτή του έρωτα. Όση ηδονή και αν χαρίσει, είτε είναι “εν κινήσει”, είτε “καταστηματική”, όταν βρίσκει ανταπόκριση, είναι και μόνιμη, και σταθερή και άκρως απολαυστική…
Πίνακας : Wassily Kandinsky, “Small pleasures”, 1913