
Η “κουλτούρα” του βιασμού καλλιεργείται από την παιδική ακόμη ηλικία. Εκτός από τα ψυχολογικά προβλήματα και το οικογενειακό περιβάλλον που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη γένεση και διαμόρφωση του βιαστή, υπάρχουν και οι κοινωνικοί παράγοντες που τον ωθούν σε αυτή την τόσο αποτρόπαιη πράξη. Ο βιαστής δεν μεγαλώνει σε ένα απομακρυσμένο και μοναχικό περιβάλλον. Μεγαλώνει σε μια κοινωνία, στην οποία ο σεξισμός των κοριτσιών (κυρίως) είναι στο μυαλό του η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δεν αξίζουν τον σεβασμό του. Μεγαλώνει σε ένα οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, όπου οι στερεοτυπικές εικόνες της γυναίκας- μητέρας, νοικοκυράς, μαγείρισσας, καθαρίστριας, ερωμένης, την υποβιβάζουν αυτομάτως στο μυαλό του σε γυναίκα- υποκείμενο στην ανωτερότητά του, υποχείριο στις διαθέσεις του, ακόμη και στη χειρότερη μορφή βίας. Παρακολουθεί συνεχώς ταινίες και σίριαλ στην τηλεόραση και στο ίντερνετ, όπου οι γυναίκες είναι συνήθως το συνώνυμο της πονηριάς, του ψέματος, της υποκρισίας, της πρόστυχης συμπεριφοράς, της ελαφρότητας, της ανοησίας ή της ηλιθιότητας. Η πνευματική της υπεροχή υπάρχει μόνον όταν αφορά τη διαβολή, την συκοφαντία, την πλεκτάνη, την ίντριγκα. Συνηθίζει από νωρίς στην ιδέα ότι η γυναίκα έχει έναν και μόνο στόχο και σκοπό στη ζωή της : τον γάμο και την τεκνοποίηση και, για να πετύχει το στόχο της, πολλές φορές δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό. Βλέπει στις διαφημίσεις μόνον “όμορφες” και σεξουαλικά επιθυμητές γυναίκες να διαφημίζουν προϊόντα (ομορφιάς και οικιακής χρήσης κατά προτίμηση, για να μην… ατονούν τα στερεότυπα), τονίζοντας μόνο τα προτερήματα του γυμνού ή ημίγυμνου κορμιού τους και ποτέ του χαρακτήρα ή της ψυχοσύνθεσής τους. Βλέπει αμέτρητες φωτογραφίες στο facebook και στο instagram με κορίτσια να ακκίζονται, να παίρνουν πόζες, να προβάλλουν τη σεξουαλικότητά και τον ναρκισσισμό τους (όπως έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν) και στο άρρωστο μυαλό του μετατρέπονται σε εύκολα θύματα των απωθημένων του. Όχι, δεν είναι μόνο αυτές οι αιτίες που γεννούν τον βιαστή, ούτε δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τις εγκληματικές πράξεις του. Αλλά νομίζω πως όσο δεν λαμβάνουμε υπόψη τις κοινωνικές συνθήκες, την (τεχνητή κατά κόρον) ανισότητα των φύλων που ακόμη κυριαρχεί σε κάθε τομέα της κοινωνικής μας ζωής, τον υποβαθμισμένο ρόλο της γυναίκας σε μία κοινωνία που παραμένει ανδροκρατούμενη και εξόχως άδικη για τις γυναίκες, όσο το στερεότυπο του αδύναμου φύλου κυριαρχεί, όσο η γυναίκα θα συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως σεξουαλικό κυρίως αντικείμενο, όσο ενισχύεται η παρωχημένη άποψη για τον προορισμό και το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, όσο δηλαδή συνεχίζει να κυριαρχεί το πρότυπο της γυναίκας- εκπροσώπου του “αδύναμου φύλου”, που ενισχύει την αντίληψη περί κατωτερότητας και υποταγής της στον άντρα, τόσο συχνότερα θα διαπιστώνουμε ότι ο γείτονας, ο οικογενειάρχης, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας μπορεί να είναι βιαστής και θα πέφτουμε από τα σύννεφα για τον γνωστό, τον φίλο, τον συγγενή, τον συνάδελφο ή συνεργάτη, τον “ευυπόληπτο” συμπολίτη ή συντοπίτη μας για την κατάντια του…