0
0
Read Time:1 Minute, 11 Second
Στην αριστοτελική φιλοσοφία (οντολογία) όλα τα φυσικά όντα έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες που με κατάλληλες ενέργειες πραγματώνουν, εκπληρώνοντας τον τελικό σκοπό τους, που η ίδια η φύση ορίζει και καθορίζει. Συνεπώς, όλα τα φυσικά όντα, άρα και ο άνθρωπος, έχουν πεπερασμένες δυνατότητες, αφού, μόλις τις πραγματώσουν, εκπληρώνουν τον πεπερασμένο σκοπό τους. Ο τελικός σκοπός του ανθρώπου είναι για τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία, η οποία πραγματώνεται με την ανάπτυξη των ολόπλευρων δυνατοτήτων (δυνάμεων) της προσωπικότητάς του. Και όταν αυτή επιτυγχάνεται, ο άνθρωπος οφείλει και προσπαθεί να συντηρεί την ευδαιμονία του και δεν επιδιώκει να την “αυξήσει”, και μάλιστα σε βάρος των άλλων φυσικών οντοτήτων.
Απεναντίας, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και των νόμων της “θεοποιημένης” Αγοράς, ο τελικός σκοπός του ανθρώπου έχει αντικατασταθεί με το ιδεολόγημα της…άπειρης (χωρίς πέρας) οικονομικής και πολιτισμικής ( ; ) ανάπτυξης. Ένα ιδεολόγημα που η άρχουσα τάξη αυτών των κοινωνιών το επιβάλλει στις μάζες των πολιτών με τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ και τον κοινοβουλευτικό και δημοκρατικό μανδύα.
Τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά και ολέθρια : κατασπατάληση των φυσικών πόρων, τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, διάλυση του κράτους- πρόνοιας, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στον αχαλίνωτο πλουτισμό των λίγων και στη διαρκή φτωχοποίηση των πολλών. Η απληστία και η πλεονεξία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Η δήθεν ανάπτυξη του πολιτισμού μας είναι στην πραγματικότητα μια δραματική οπισθοδρόμηση, μια εκλεπτυσμένη και ωραιοποιημένη αναβίωση του ανθρώπινου πρωτογονισμού…
Πίνακας : M.C. Escher, “Develpoment III”, 1939
Happy
100 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %