0
0
Read Time:1 Minute, 2 Second
Κάθε φορά που σκέφτομαι το πέρασμα του χρόνου, θυμάμαι τα λόγια του φυσικού και φιλόσοφου Τζούλιαν Μπάρμπουρ (Julian Barbour, γενν. 1937), που επέμενε πως η ροή του χρόνου είναι μια ψευδαίσθηση. Πίστευε πως ό,τι σχετίζεται με τον χρόνο είναι μια τεράστια συλλογή παγωμένων στιγμών. Πως ό,τι βιώνουμε είναι στιγμές- στιγμιότυπα εμπειρίας. Η αίσθηση που έχουμε για τη ροή του χρόνου είναι στην πραγματικότητα η ανάμνηση στιγμών που βιώσαμε, μια σειρά στιγμών, που διαδέχεται η μία την άλλη όχι με χρονική, αλλά με γραμμική σειρά. Και κάθε φορά που θυμόμαστε στιγμές του παρελθόντος, επιστρέφουμε σε συγκεκριμένες “χρονοκάψουλες”, όπου έχουμε “αποθηκεύσει” όλα τα δεδομένα της στιγμής που ζήσαμε. Είναι σαν να ακούμε (όσες φορές θέλουμε) ένα τραγούδι από τον ψηφιακό δίσκο μας.
Τα δεδομένα αυτά δεν χάνονται ποτέ και συνεπώς το παρελθόν δεν χάνεται ποτέ. Παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι μαζί μας, πάντα. Άρα, όταν φτάνουμε στην τελευταία μέρα μας, δεν τελειώνει τίποτα. Απλώς τότε βιώνουμε μια στιγμή, η οποία περιέχει όλες τις αναμνήσεις μας, απλώς ο “δίσκος” γεμίζει με τα δεδομένα μας.
Με τέτοιες υπέροχες ιδέες ξεγελιόμαστε. Αλλά επειδή από τη φύση μας έχουμε ροπή προς τη ματαιοδοξία, θα βρίσκουμε πάντα θελκτικές ιδέες, που θα ελπίζουμε να είναι αληθινές…
Πίνακας : Giuseppe Arcimboldo, “Spring”, 1563
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %