Θεσσαλονίκη: Το άρωμα της Νύμφης

«ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΑ»
Κείμενο: Ηλίας Μαγκλίνης
Ο Κώστας δεν είναι από τη Θεσσαλονίκη, τότε όμως, πάνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια, εκεί ζούσε. «Θα σας πάω σε ένα μέρος», μας είπε με νόημα. Είχε ένα καταπονημένο Ντεσεβό, μπήκαμε και οι τρεις μέσα για να πάμε στο «μέρος». Η νύχτα είχε ακόμα μέλλον.
Μας οδήγησε στην περιοχή του Χαριλάου. Δεν ήξερα πού βρισκόμουν. Πρέπει να ήταν η πρώτη ή η δεύτερη φορά που επισκεπτόμουν τη Θεσσαλονίκη. Και ήμουν ο βενιαμίν της παρέας. Ο Κώστας και ο Ηρακλής, φίλοι από παλιά, μου έριχναν κάτι λιγότερο από είκοσι χρόνια. Αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία.
Νομίζω το «μέρος» το έλεγαν «Ομορφη νύχτα». Υποτίθεται ότι ήταν ρεμπετάδικο. Υποτίθεται, διότι ελάχιστη σχέση είχε με όσα -όχι πολλά είναι η αλήθεια- ρεμπετάδικα είχα επισκεφτεί στην Αθήνα. Μπήκαμε σε ένα μισοσκότεινο μέρος με ελάχιστο κόσμο. Ηταν σαν να έμπαινες σε εκκλησία μετά τον Εσπερινό. Κόσμος ελάχιστος, σιωπηρός. Επειτα από λίγο, ανέβηκαν στο πάλκο ένας βαρύς τύπος με μπουζούκι, ένας άλλος υποτονικός με μπαγλαμά και μια ντροπαλή κυρία χωρίς ντέφι.
Τα φώτα δεν δυνάμωσαν, χειροκρότημα δεν ακούστηκε, απλώς άρχισαν να παίζουν. Ηταν όντως ρεμπετάδικο. Ηταν όμως και σαν τρύπα στο χρόνο, όταν σε ανάλογα καταγώγια οι μουσικοί και οι θαμώνες άκουγαν τις μουσικές σαν να βρίσκονταν όντως σε εκκλησία. Αυτό για το οποίο είχα κατά καιρούς διαβάσει σε κείμενα του Χριστιανόπουλου, του Τσαρούχη ή του Ταχτσή ανάσαινε κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, στο ημίφως μιας γωνιάς του Χαριλάου.

Το σκηνικό συμπληρώθηκε όταν στο μαγαζί μπήκε ένας χοντρός με αθλητική φόρμα. Μόνος του κάθισε, παρήγγειλε ένα ολόκληρο μπουκάλι Ντιμπλ και μέσα σε μία ώρα είχε αδειάσει το μισό. Και αυτός άκουγε τη μουσική ανέκφραστος. Τι γινόταν όμως «από κάτω», αυτό ήταν άλλη κουβέντα.
Οταν βγήκαμε έξω, πρόσεξα στον τοίχο ένα σύνθημα οπαδών του ΠΑΟΚ, απομεινάρι, προφανώς, από ντέρμπι Αρη – ΠΑΟΚ στο Χαριλάου (τότε δεν λεγόταν ακόμα Κλεάνθης Βικελίδης), και μία ακόμη βυζαντινή εκκλησία. Θυμήθηκα τα λόγια του Χατζιδάκι για τις πολλές εκκλησίες και τις πολλές αμαρτίες της Θεσσαλονίκης.

Ομως, αυτά ήταν τότε. Λίγα χρόνια μετά, ο Ηρακλής χάθηκε ξαφνικά ένα βράδυ και εγώ συνέχισα να επισκέπτομαι τη Θεσσαλονίκη χωρίς εκείνον. Ηταν μια άλλη πόλη.
Η Μπιενάλε, με τη Λήδα Παπακωνσταντίνου να στήνει μια περφόρμανς ένα φθινοπωρινό βράδυ στο λιμάνι, κοντά στο Κίτσεν Μπαρ, τα έργα ανάπλασης γύρω από τον Λευκό Πύργο, οι ποδηλάτες στην προκυμαία, τα καρντάσια να συνωστίζονται στα παραλιακά καφέ, αδιαφορώντας αν γίνεται Μπιενάλε ή όχι, το Εντευκτήριο του Γιώργου Κορδομενίδη, με τον αντεργκράουντ (στην κυριολεξία) χώρο του, όπου διοργανώνει αναγνώσεις, προβολές, συζητήσεις (ο Γιώργος γκρινιάζει πάντα για την αδιαφορία των συμπολιτών του απέναντι σε αυτές τις βραδιές, αλλά μήπως είναι καλύτερα στην Αθήνα;), το εκπληκτικό στούντιο του τόσο ταλαντούχου φωτογράφου Στράτου Καλαφάτη στα Λαδάδικα, πάνω απ’ όλα στην Αριστοτέλους τα ωραία κορίτσια της πόλης, οι φοιτήτριες από την Εδεσσα, την Καστοριά -ακόμη και από την Πάτρα (εσχάτως συνέφαγα στο «Ντορέ» με δύο πολύ όμορφα κορίτσια, αδελφές ήταν, από την Πάτρα)-, το εξαιρετικό φαγητό σε περίεργες στοές που κάποτε ήταν χαμάμ…
Κάθε φορά που επιστρέφω στην Αθήνα, η καρδιά μου γυρίζει στη θέση της. Αλλά είναι πολλά αυτά που ζηλεύω από τη Θεσσαλονίκη.
ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ
Κείμενο: Δημήτρης Ρηγόπουλος
Aν και φανατικός των μέσων μαζικής μεταφοράς, θα πρέπει να ομολογήσω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να πάρεις μια πρώτη καλή μυρωδιά της Θεσσαλονίκης από ένα ταξί αραγμένο στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Για μια διαδρομή περίπου 20 λεπτών (χωρίς κίνηση) θα δώσετε λιγότερα από 15 ευρώ και, πιστέψτε με, αξίζει το έξοδο. Το πιθανότερο είναι να επιβεβαιώσετε όλα τα λαζοπουλικά κλισέ με τον οδηγό συντονισμένο σε κάποια από τα αθλητικά ραδιόφωνα της πόλης, απορροφημένο σε βαθυστόχαστους ποδοσφαιρικούς μονολόγους ή απολαμβάνοντας αφηρημένα τον φραπέ του ή κάνοντας και τα δύο μαζί.
Υπάρχει κάτι καθησυχαστικό όταν πηγαίνεις σε ένα άγνωστο μέρος και τα στερεότυπα αποκαλύπτονται μπροστά στα πόδια σου το ένα μετά το άλλο. Ακόμη και αν ο ταξιτζής δεν πει ποτέ τη λέξη «χαλαρά», θα νομίζεις ότι μόλις την άκουσες σουλατσάροντας μπροστά από τα καφέ της λεωφόρου Νίκης. Κανείς δεν θα σου πει ότι οι μισοί από τους θαμώνες δεν είναι καν Θεσσαλονικείς, αλλά φοιτητές – παράμετρο που εμείς οι Αθηναίοι παραβλέπουμε πολύ εύκολα. Ομως, δεν επιμένω, η επέλαση των κλισέ μπορεί να γεμίσει ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο: έξω από τον Τερκενλή της Τσιμισκή, στα ουζερί των Λαδάδικων, στα «κολωνακιώτικα» μπαρ της Προξένου Κορομηλά, στη νέα, «ψαγμένη» μπαρότσαρκα της οδού Βαλαωρίτου, στην καρδιά της βιοτεχνικής Θεσσαλονίκης.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ως φοιτητής ανακάλυπτα τη Θεσσαλονίκη που αποθέωνε το «Κλικ» σε χορταστικά αφιερώματα πολλών σελίδων, η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική. Ηταν τα χρόνια που όλα τα κακά συνέβαιναν στην Αθήνα και όλα τα καλά στη Θεσσαλονίκη. Ξαφνικά, στο γύρισμα του αιώνα, όλα γύρισαν ανάποδα. Από τη Θεσσαλονίκη της Μπιενάλε, των νέων καλλιτεχνών, της τέκνο, των νέων τάσεων, των graphic designers, πέσαμε απότομα στη Θεσσαλονίκη του Παναγιώτη Ψωμιάδη και του μητροπολίτη Ανθιμου. Υπερβολικές και οι δύο εικόνες, ενδεικτικές για το πόσο ανάγκη έχουμε τα στερεότυπα.
Αν όμως καμία αθηναϊκή ερμηνεία της πόλης δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ποια Θεσσαλονίκη αξίζει να περπατήσουμε; Το καλύτερο θα ήταν να απομακρυνθούμε για λίγο από το κέντρο. Με τον ίδιο τρόπο που η «αυθεντική» Αθήνα επιβιώνει περισσότερο στο Παγκράτι ή στη Φωκίωνος Νέγρη και λιγότερο στην Ερμού, έτσι και ο πραγματικός παλμός της Θεσσαλονίκης ακούγεται στις συνοικίες της. Σταθείτε σε οποιαδήποτε στάση της Εγνατίας και μπείτε στο πρώτο λεωφορείο που θα περάσει. Το καλό στη Θεσσαλονίκη είναι ότι μπορείς να βγάλεις εισιτήριο και μέσα στο λεωφορείο. Μια βόλτα στους μεγάλους συνοικιακούς δρόμους της πόλης, στην Παπάφη ή στην Παπαναστασίου, στου Χαριλάου, θα σας πει πολύ περισσότερα από το χιλιοστό πέρα-δώθε στην Αριστοτέλους. Βρείτε μια καλή αφορμή (κάποια έκθεση δηλαδή) και επισκεφτείτε τη Μονή Λαζαριστών στη Σταυρούπολη (το αντίστοιχο Περιστέρι). Αν είναι Σαββατοκύριακο, τσεκάρετε πού παίζουν οι τρεις μεγάλες ομάδες της πόλης. Θα βγάλετε το εισιτήριό σας σαν κύριος (όπως έκανα την τελευταία φορά που βρέθηκα «πάνω») και θα προσθέσετε μια αξέχαστη εμπειρία πολύ πάνω και πέρα από το ποδόσφαιρο. Κάντε δώρο στον εαυτό σας μια βόλτα στη Νέα Παραλία (αρχιτεκτονική υψηλού επιπέδου σε έναν από τους πιο γοητευτικούς δημόσιους χώρους της πόλης) και ξοδέψτε μία ώρα στο Εβραϊκό Μουσείο, να πάρετε μια ιδέα για το τι στο καλό ήταν αυτή η κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη που χάσαμε μια για πάντα με το Ολοκαύτωμα. Βγαίνοντας ξανά στο φως της ημέρας, θα βρείτε πολλούς τρόπους για να διαλύσετε τη μελαγχολία σας. Στερεότυπο, αλλά ισχύει.
ΑΘΗΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Κείμενο: Κυριακή Βασσάλου
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που, μετά από πέντε – έξι ώρες ύπνου στο αυτοκίνητο- όσο διαρκούσε δηλαδή πριν από μία δεκαετία το ταξίδι από την Αθήνα, άνοιξα τα μάτια στην είσοδο της Βασιλίσσης Ολγας και αναστέναξα με ανακούφιση. Στα άπειρα ακόμα φοιτητικά μου μάτια η πόλη έμοιαζε «ευτυχώς συμπαθητική», για να μετατραπεί ούτε λίγο ούτε πολύ σε διαχρονική αγαπημένη. Είχαμε μόλις περάσει τον Λευκό Πύργο και κατευθυνόμασταν ανατολικά· πανύψηλα δέντρα με κιτρινισμένα λόγω φθινοπώρου φύλλα και ένας δρόμος τεράστιος, ευρωπαϊκός.
Εδώ, όμως, είναι Βαλκάνια. Και η Θεσσαλονίκη ήταν και είναι βαλκανική πρωτεύουσα. Το επιβεβαιώνει και ο Νεχρού, μουσουλμάνος από τη FYROM και νοσταλγός της πρώην Γιουγκοσλαβίας – δεν θα ξεχάσει ποτέ τα χρόνια που με το ισχυρό του διαβατήριο ερχόταν αυθημερόν από τα Σκόπια, όπου σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη, για να αγοράσει δίσκους!
Θεσσαλονίκη και μουσική. Μια σχέση αγάπης και μίσους. Από τα ρεμπέτικα και τη ροκ στα σύγχρονα λαϊκά και λαϊκο-πόπ. Από τον Λούκυ Λουκ και τον Μύλο, στην Πύλη Αξιού και πάει λέγοντας. Κρατάμε σημειώσεις αναλόγως ενδιαφέροντος και στυλ. Εδώ υπάρχουν όλα. Τα καφενεία της Ολύμπου και το Μπιτ Μπαζάρ (με τα μεζεδοπωλεία και παλαιοπωλεία), οι ταβέρνες της Αθωνος και της Στοάς Μοδιάνο, τα ντιζαϊνάτα μπαρ-εστιατόρια της παραλίας, οι ψαροταβέρνες της Καλαμαριάς και της Κρήνης.

Εδώ το παλιό συναντά το καινούργιο και σε ορισμένες περιπτώσεις… το ακόμα πιο καινούργιο. Πιο κοντά στην Ευρώπη, άλλωστε, η Θεσσαλονίκη εισάγει τη μόδα πρώτη (Αθήνα, συγγνώμη). Και η αγορά της, όπως απλώνεται στο κέντρο, είναι ιδανική. Ναυαρχίδα της κατανάλωσης η Τσιμισκή αλλά και η Ερμού και η Μητροπόλεως, ενώ όλες σχεδόν οι κάθετες έχουν… το δικό τους ενδιαφέρον. Οπως και τα ασφυκτικά γεμάτα μικρομάγαζα με κάθε λογής χρήσιμα και άχρηστα αντικείμενα γύρω από τα Λαδάδικα (στο τελείωμα της Τσιμισκή), που είναι λες και έχουν μείνει στο ’60. Αλλη κατηγορία αυτά. Οπως και η Ναυαρίνου. Ξεκινά απέναντι από την Καμάρα, τον αντίστοιχο «Μπακάκο» της πόλης (σημείο ραντεβού, δηλαδή) και στο τελείωμά της έχουμε το νου μας στο δεξί χέρι, όπου βρίσκεται ο Γελενίδης.
Τα καλύτερα τρίγωνα Πανοράματος! Κεντρικότατη και εναλλακτική, Ναυαρίνου σημαίνει μπίρες στους δρόμους, φθηνοί καφέδες στα παρακείμενα νεανικά και φοιτητικά καφέ και ακόμα πιο φθηνές παραγεμισμένες κρέπες και τοστ. Γλυκιά συνήθεια το φαγητό στη Θεσσαλονίκη, ακόμα κι αν είναι του… δρόμου.
Μόνο το ότι στο κέντρο δεν βρίσκεις με τίποτα πάρκινγκ δε συνηθίσεται, γι’ αυτό δεν κατεβαίνουμε ποτέ με το αυτοκίνητό μας. Μπας και γλιτώσουν κι αυτοί οι «έρημοι» ποδηλατόδρομοι από τα ενοχλητικά τετράτροχα (που τους καταπατούν με χαρακτηριστική άνεση και δημοτική ανοχή). Τα «αστικά» -έτσι λέγονται τα λεωφορεία εδώ- περνούν πολύ συχνά. Κι αν έχεις στοιχειώδη προσανατολισμό, δεν χάνεσαι με τίποτα. Τι είναι, άλλωστε, αυτή η πόλη. Η Νίκης, παράλληλα με τη θάλασσα, που ανεβαίνει (δηλ. πηγαίνει ανατολικά), η Τσιμισκή που κατεβαίνει, πηγαίνοντας δυτικά (Σιδηροδρομικό Σταθμό, ΚΤΕΛ και εν τέλει έξω από την πόλη) και η Εγνατία που ανεβοκατεβαίνει. Α! Και όλες οι κάθετοι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη θάλασσα. Και η καλύτερη θέα της θάλασσας είναι από… τα Κάστρα στην Ανω Πόλη.
ΠΕΝΤΕ ΣΤΑΣΕΙΣΜ ΠΕΝΤΕ ΕΠΟΧΕΣ
Κείμενο: Δάνος Δανιηλίδης
Μουσείο Ραδιοφωνίας
Ενας χώρος μόλις 100 τ.μ. στη νότια πύλη (Πλατεία ΧΑΝΘ) της ΔΕΘ ξετυλίγει τη ραδιοφωνική ιστορία της πόλης, παρουσιάζοντας παλιό ραδιοφωνικό υλικό (κονσόλες, μπομπίνες, μικρόφωνα, ραδιοφωνικούς δέκτες με λυχνίες, ιστορικές φωτογραφίες, έγγραφα κ.ά.).
• Ν. Πύλη ΔΕΘ, T/2310-299.445, κ. Στέλιος Χατζηγιαννάκης (μέλος Δ.Σ. Μουσείου).
Επίσκεψη-ξενάγηση κατόπιν ραντεβού.
Σιδηροδρομικό μουσείο
Σε ένα κομψότατο κτίριο του 1894, τη «Στρατιωτική Στάση», στο Κορδελιό, στεγάζεται ένα θεματικό μουσείο που αποκαλύπτει την κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη του χθες. Στον κλειστό και υπαίθριο χώρο του μουσείου παρουσιάζεται πλήθος εργαλείων, υλικών και εγγράφων των σιδηροδρομικών, ντιζελομηχανές, το παλιό βαγόνι-εστιατόριο του θρυλικού Οριάν Εξπρές, η καρέκλα στην οποία κάθισε ο Ελευθέριος Βενιζέλος κ.ά. Η γλαφυρή ξενάγηση του κ. Ευθύμη Κοντόπουλου, ιδρυτή του μουσείου και παλιού σιδηροδρομικού, απλώς συναρπάζει.
• Στρατιωτική Στάση, Ν. Μοναστηρίου 7Β, T/2310-733.123, Τετάρτη και Πέμπτη 10.00 – 13.00.

Bοτανικός Κήπος Σταυρούπολης
Σε έκταση πέντε στρεμμάτων κατοικοεδρεύουν περισσότερα από 1.000 είδη φυτών, όπως 150 τριανταφυλλιές, 100 κάκτοι, αρωματικά, φαρμακευτικά και μεσογειακά φυτά, ενώ στο θερμοκήπιο συναντάμε ορχιδέες και μπανανιές! Το εξωτερικό κιόσκι πάνω στο λοφάκι αποτελεί το απόλυτο σημείο χαλάρωσης του καταπράσινου κήπου.
• Περικλέους-Ολύμπου, Κ. Κωνσταντινίδη, Σταυρούπολη, T/2313-302.961-2.
Παρατήρηση πουλιών
Επειτα από μόλις δέκα λεπτά οδήγησης από το κέντρο της πόλης, μπορεί κανείς να βρεθεί στο Καλοχώρι και στις εκβολές του Γαλλικού, με τους λευκούς ερωδιούς, τα φλαμίνγκο και τους πελεκάνους. Λίγο παρακάτω βρίσκεται το Δέλτα του Αξιού, με τις ξύλινες καλύβες των ψαράδων και τα περίφημα άγρια άλογα του Αξιού. Στον προστατευόμενο υγρότοπο Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα με τα 278 είδη πουλιών και τα ξύλινα παρατηρητήρια, μπορεί να σας ξεναγήσει δωρεάν ο ομώνυμος φορέας διαχείρισης της περιοχής.
• Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, T/2310-794.811.
Για ζέστη φασολάδα στον Χορτιάτη
Αποδράστε από την πολύβουη πόλη στο βουνό Χορτιάτης, στα 20 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Μπείτε στο πυκνό δάσος δρυός, οξιάς και καστανιάς και, αν πεινάσετε, κατευθυνθείτε στο πέτρινο καταφύγιο του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών (ΣΕΟ) Θεσσαλονίκης. Δίπλα στο τζάκι σάς περιμένει νοστιμότατη φασολάδα, τουρσιά και κρασί. Καταλήξτε για καφέ στο παραδοσιακό καφενείο με τις αντίκες «Περικλήδες», στο χωριό του Χορτιάτη.• Το καταφύγιο λειτουργεί κάθε Κυριακή, 10.00 – 16.00, T/2310-224.710 (Γραφεία ΣΕΟ, 20.00 – 22.00 καθημερινά). «Περικλήδες», T/2310-348.333.

ΠOTE & ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Κάθε εποχή του χρόνου είναι ιδανική για να επισκεφτεί κανείς τη Θεσσαλονίκη. Αφορμές για ένα Σαββατοκύριακο ή και για πολυήμερη διαμονή προσφέρονται πάντα. Συνηθέστερα, οι Αθηναίοι πηγαίνουν στην πόλη για δουλειές και ξαναπηγαίνουν για δουλειές, φαγητό και διασκέδαση. Η περίοδος των εορτών είναι ίσως μια ευκαιρία να δείτε τη Θεσσαλονίκη στολισμένη και περιποιημένη, αφήνοντας πίσω τις δουλειές και επιλέγοντάς την μόνο για διακοπές.
Στην πόλη θα φτάσετε μέσα σε 4,5 – 5 ώρες με το αυτοκίνητό σας, εκτός αν προτιμάτε να κινηθείτε με τρένο (T/ ΟΣΕ: 1110) ή ΚΤΕΛ από τον Κηφισό (T/210-51.50.025) και το Πεδίον του Αρεως (T/210-82.25.148). Η πιο γρήγορη, τέλος, λύση είναι το αεροπλάνο. Olympic Air, Aegean και Athens Airways οι εταιρείες που θα σας εξυπηρετήσουν.
ΠOY NA MEINETE
Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, η Θεσσαλονίκη υποδέχεται φίλους και γνωστούς σε σειρά πολυτελών, ολοκαίνουργιων αλλά και παλαιότερων, κλασικών και αγαπημένων ξενοδοχείων.
The Met Hote
26ης Οκτωβρίου 48, T/2310-017.000, www.themethotel.gr
Ανήκει στην εταιρεία Χανδρής και άνοιξε μόλις πριν από λίγες ημέρες στην είσοδο της πόλης. Μοντέρνο, με μίνιμαλ διάθεση και σπα, προσφέρει φιλοξενία σε 212 δωμάτια και σουίτες.€ € €
Excelsior
Μητροπόλεως 23, T/2310-021.020, www.excelsiorhotel.gr)
Κεντρικότατο και επίσης ολοκαίνουργιο σε ένα κομψό αρτ ντεκό κτίριο, πλήρως ανακαινισμένο, με εξαιρετικά μοντέρνα στοιχεία στο εσωτερικό του. Επισκεφτείτε το είτε για να μείνετε και να χαλαρώσετε στο σπα είτε απλώς για φαγητό στο γκουρμέ εστιατόριο που διαθέτει.€ € €
Daios
Νίκης 59, T/2310-250.200, www.daioshotels.com
Πολυτελέστατο και αυτό μπουτίκ ξενοδοχείο, με 49 όμορφα δωμάτια και σουίτες και μεγάλο ατού τη θέα στη θάλασσα.€ € €

Les lazaristes
Κολοκοτρώνη 16, T/2310-647.400, www.domotel.gr
Βρίσκεται απέναντι από τη Μονή Λαζαριστών, είναι πολυτελέστατο, φιλόξενο, ενώ όλοι οι χώροι του περιλαμβάνουν έργα με αναφορές σε όλους τους μεγάλους Ελληνες δημιουργούς, επιλεγμένα σε συνεργασία με καλλιτεχνικούς φορείς της πόλης.

Grand Hotel
Μοναστηρίου 305-307, T/2310-549.000, www.grandhotelpalace.gr
Ενα επιβλητικό κτίριο στην άκρη της πόλης, για… αριστοκρατική διαμονή.€ € €
Mediterranean
Σαλαμίνος 3 & Καρατάσου – δίπλα στα Λαδάδικα, T/2310-552.554, www.mediterranean-palace.gr
Κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και παραδοσιακή ζεστή φιλοξενία σε 111 δωμάτια και 7 σουίτες με εκπληκτική θέα στον Θερμαϊκό.€ € €
Macedonia Palace
Μεγάλου Αλεξάνδρου 2, T/2310-897.197, www.classicalhotels.com
Διαχρονική αξία πολυτελούς διαμονής στην πόλη, σε ένα από τα καλύτερα ίσως σημεία της στην παραλία.€ € €

Electra Palace
Πλατεία Αριστοτέλους 9, T/2310-294000, www.electrahotels.gr
Πιο κέντρο δεν γίνεται! 130 δωμάτια και 8 σουίτες (junior, κανονικές και executive) στο μοναδικής αρχιτεκτονικής κτίριο στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.€ € €
Astoria
Τσιμισκή και Σαλαμίνος 9, T/2310-505.500, 801-11.55.550, www.astoriathessaloniki.com
Είναι τριών αστέρων, πρόσφατα ανακαινισμένο, καλόγουστο και ζεστό.€ €
Luxembourg
Κομνηνών 6, T/2310-252.600, www.hotelluxembourg.gr
Φιλόξενο ξενοδοχείο πόλης, δίπλα στην πλατεία Αριστοτέλους, με σύγχρονα και πολύ προσεκτικά επιπλωμένα και διακοσμημένα δωμάτια.
€ – έως 60 €
€ € – έως 110 €
€ € € – έως 200 €
€ € € € – από 200 € και άνω
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΠOY NA ΦATE
«Παντού είναι υπέροχα», λέει με ενθουσιασμό κάθε Αθηναίος που επισκέπτεται την πόλη. Εμείς, πάλι, λέμε να εμπιστευτούμε τη γνώμη και τις προτάσεις δύο συνεργατών μας από τη Θεσσαλονίκη, του φωτογράφου Αλέξανδρου Αβραμίδη και του δημοσιογράφου Δάνου Δανιηλίδη, και σημειώνουμε:
• Clochard
Προξ. Κορομηλά 4, T/2310-239.805
Σταθερή γαστρονομική αξία της πόλης εδώ και τρεις δεκαετίες, πάντα με τιμονιέρη τον Γιώργο Βασίλογλου. Ελληνικό μενού με πινελιές διεθνούς κουζίνας. Δοκιμάστε το κλασικό pepper steak με λαχανικά, τη μαύρη τρούφα και ελληνικά μαγειρευτά φαγητά.
• Παπαρούνα
Βηλαρά 2 – εντός Στοάς Μαλακοπής, T/2310-510.852
Με τον «ερχομό» της μας σύστησε την αρχοντική Στοά Μαλακοπή αλλά και γευστικότατα πιάτα, όπως την τάρτα με κρέμα τυριών (και καπνιστό σολομό), το φιλέτο γαλοπούλας (με μέλι και σουσάμι) και τα χοιρινά φιλετάκια (με κρέμα μουστάρδας και φρέσκα μανιτάρια). Η Παπαρούνα είναι αρκούντως ψηλοτάβανη, διαθέτοντας κηροπήγια, πολυελαίους και μαρμάρινα τραπέζια.
• Απειρωτάν
Γυμνασιάρχου Μικρού 32, Χαριλάου, T/2310-300.159
Στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «Κοινό των Ηπειρωτών», σηματοδοτώντας και τις επιρροές της κουζίνας. Σε ένα χώρο με απλή, λιτή διακόσμηση, σερβίρονται τίμιες σπιτικές γεύσεις: κυρίως πιάτα σούβλας, της ώρας, μαγειρευτά, θαλασσινά και ουζομεζέδες. Θυμηθείτε το αγριογούρουνο στη γάστρα και το γεμιστό καλαμάρι σχάρας.

• Οινοχόος
Κωνσταντίνου Μελενίκου 39, T/2310-206.863
Αθόρυβα και διακριτικά, εκεί στις παρυφές του ΑΠΘ, ο Αστέριος Σαρακατσιάνος 18 χρόνια τώρα διακονεί την ελληνική δημιουργική κουζίνα με μεράκι ερασιτέχνη. Μας αρέσουν πιάτα όπως οι μπαμπαλοκεφτέδες, οι τυλιχτές μελιτζάνες με γραβιέρα, η σαλάτα φρέσκο σπανάκι (με κάρδαμο, μυζήθρα, παπαρούνα και σουσάμι), το λεμονάτο μοσχαράκι (με αγκινάρες) και το χοιρινό με δαμάσκηνα.
• Χρυσόψαρο
Παπαμάρκου 1-3, Πλ. Αθωνος, T/2310-229.147
Σε καλό βγήκε στους καλοφαγάδες της πόλης η σύμπραξη δύο μαμάδων, της Εφης και της Δέσποινας, και ενός γιου, του Γιάννη. Οι κοινές τους γαστρονομικές ανησυχίες, κυρίως μεσογειακών και πολίτικων καταβολών, αποδίδουν πιάτα όπως αυτό της ψητής μελιτζάνας (με παστράμι και ρεθυμνιακή ξινομυζήθρα), της τηγανιάς κοτόπουλου και χοιρινού, του χανούμ μπουρέκ και του χουνκιάρ μπεεντί.
• Σκαντζόχοιρος
Παύλου Μελά 26 T/2310-281.599
Δημιουργική μεσογειακή κουζίνα σε έναν όμορφα διαμορφωμένο χώρο σε ένα νεοκλασικό κτίριο.
• Μυρσίνη
Τσόπελα 2, T/2310-228.300
Αυθεντική κρητική κουζίνα σε ένα στενό πολύ κοντά στον Λευκό Πύργο. Και η Θεσσαλονίκη θέλει την Κρήτη της!
• Μακεδονικό
Στην αρχή της Επταπυργίου, κολλημένο στην κυριολεξία στα Κάστρα στην Ανω Πόλη. Ενα από τα παλαιότερα κουτούκια της πόλης με απλή αλλά νόστιμη κουζίνα. Τις Κυριακές τα μεσημέρια, και με ζωντανή μουσική.
• Λοξίας
Ισαύρων 5, T/2310-233.925
Κυρίως για καφέ, σερβίρει και μερικά ιδιαίτερα πιάτα. Το μοναδικό τραπέζι στο μπαλκόνι είναι το καλύτερο σημείο για να απολαύσεις τα αρχαία ανάκτορα στην πλατεία Ναυαρίνου.
• Trattoria Casalinga da Giordano
Φιλίππου 50, Πυλαία, T/2310-323.377
Στα ανατολικά στο δρόμο για το Πανόραμα, αυθεντικά πεντανόστιμα χειροποίητα ζυμαρικά από τον Τζιορντάνο.
Και δύο προτάσεις από τη δική μας τελευταία φορά στην πόλη:
• Νεγρεπόντε
Αιγύπτου 24, Λαδάδικα, T/2310-523.571
Ενα οινομαγειρείο που εύκολα γίνεται στέκι. Νόστιμοι μεζέδες, καλό τσίπουρο και ζεστή ατμόσφαιρα. Ιδανικό για τα μεσημέρια του χειμώνα.
• Μόλυβος
Καποδιστρίου 1 & γωνία με Ι. Δραγούμη, 1ος όροφος, Αγορά Μοδιάνο, T/2310-278.242
Κουζίνα από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, προσεγμένα και νόστιμα πιάτα, περιποιημένο και καθαρό περιβάλλον και… πολύς-πολύς κόσμος. Ισως να χρειαστεί να περιμένετε για να βρείτε να καθίσετε.
ΓIA ΔIAΣKEΔAΣH
Σημειώστε -μεταξύ άλλων- τις γωνίες:
• Ικτίνου με Ζεύξιδος για καφέ και όχι μόνο.
• Συγγρού με Βαλαωρίτου για το βράδυ.