Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος πράττει σύμφωνα με το καθήκον του, δηλαδή σύμφωνα με τα ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα που προκαλούν οι πράξεις του, και όχι από καθήκον, δηλαδή λόγω του ηθικού εξαναγκασμού που τον υποχρεώνει να πράξει ανεξαρτήτως των απολαύσεων ή της λύπης που θα προκαλέσουν οι πράξεις του. Αν πρέπει να εκτελέσω μια διαταγή, γιατί προσδοκώ οφέλη ή φοβάμαι τις συνέπειες της άρνησης μου, πράττω σύμφωνα με το καθήκον. Αν όμως, πρέπει να εκτελέσω τη διαταγή, γιατί έχω συνείδηση του καθήκοντος, χωρίς να λογαριάζω τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές), τότε πράττω από καθήκον.
Ο εμβολιασμός, όταν συνδέεται με τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκαλούν οι ελάχιστες και αμελητέες παρενέργειές του ή τους φόβους για ενδεχόμενες επιπτώσεις στο απροσδιόριστο μέλλον, είναι μια πράξη σύμφωνα με το καθήκον. Θα έπρεπε όμως να είναι πράξη από καθήκον, από τον ηθικό εξαναγκασμό να πράξει κάποιος το σωστό απέναντι στον εαυτό του και στην κοινωνία, χωρίς να σκέφτεται τις ευχάριστες ή δυσάρεστες συνέπειες της πράξης του. Μόνον εάν έχουμε επίγνωση και συνείδηση του καθήκοντος απέναντι στον εαυτό μας και στην κοινωνία, εάν δηλαδή κάνουμε αυτό που πρέπει χωρίς να προσδοκούμε προσωπικά οφέλη, αλλά γιατί πραγματικά το θεωρούμε σωστό να το εκτελέσουμε, θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από οποιαδήποτε δυσπιστία και διστακτικότητα. Δυστυχώς όμως, δεν προλαβαίνουμε να γαλουχήσουμε μια ολόκληρη γενιά με την ανάγκη να πράττει από καθήκον και όχι σύμφωνα με το καθήκον ! Η ανθρωπότητα έχει χάσει πολύτιμο χρόνο σε αυτόν τον ζωτικής σημασίας τομέα…
Πίνακας : Fernand Leger, “Woman with a book”, 1923