Ο κόσμος μας φτάνει στα όρια της λογικής μας και τίποτα δεν υπάρχει πέρα από τα όρια της λογικής μας. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τίποτα πέρα από τη γλώσσα, με την οποία εκφράζουμε τη λογική μας, ούτε τα συναισθήματα, ούτε τις σκέψεις μας, υποστήριζε, παραφράζοντας κάπως τα λόγια του, ο φιλόσοφος Ludwig Wittgenstein (“Tractatus Logico-philosophicus”, 5.6-5.62).
Συνεπώς, λέω εγώ, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον άλλον, στην πραγματικότητα προσπαθούμε να κάνουμε μια αβέβαιη κατάδυση στον κόσμο και στη σκέψη του. Και αυτό ενίοτε είναι διφορούμενο ή και επικίνδυνο. Όταν φαίνεται πως η υποδοχή μας στον κόσμο του άλλου είναι ομαλή και αποδεκτή, απλώς απολαμβάνουμε τη φιλοξενία του, χωρίς απαραίτητα να έχει νόημα αυτή η φιλοξενία. Όταν πάλι δεν υπάρχει αμοιβαία κατανόηση των σκέψεων ή των συναισθημάτων μας, απλώς δεν βρήκαμε πόρτες ανοιχτές ή δεν συντονίσαμε σωστά τις χορδές των ξεκούρδιστων οργάνων μας….
Πίνακας : Fernand Leger, “Diver on a yellow background”