Μαδρίτη: Με τον αέρα της βασίλισσας

Αν και δεν βλέπει θάλασσα, κρατάει κάτι από το άρωμα της Μεσογείου. Πόλη ζωηρή, με κατοίκους ζωντανούς, που μιλούν και γελούν πολύ και ξέρουν να διασκεδάζουν ακόμα και στη διάρκεια των σύντομων διαλειμμάτων από τη δουλειά, τα μεσημέρια, οπότε γεμίζουν με τις φωνές τους τις μπιραρίες, απολαμβάνοντας jamon, αλλά και πολλές άλλες παραδοσιακές και μη νοστιμιές.
Καλωσορίσατε στη Μαδρίτη, την πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας, με ομορφιές ξεχωριστές και σε μόνιμη κόντρα -πολιτική, οικονομική μα κυρίως… ποδοσφαιρική- με την άλλη αγαπημένη μεγαλούπολη της Ιβηρικής που ακούει στο όνομα Βαρκελώνη. Σε τούτο το αφιέρωμα ο δρόμος μάς έβγαλε, λοιπόν, στην πατρίδα της Ρεάλ, ο πληθυσμός της οποίας ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια, ενώ η ίδια -βασίλισσα γαρ- είναι χτισμένη στο κέντρο της Ιβηρικής Χερσονήσου, στις όχθες του ποταμού Μανθανάρες και σε 646 υψόμετρο. Μην το σκέφτεστε: ένα ταξίδι στη Μαδρίτη -σε κάθε περίπτωση- αξίζει τον κόπο!
Στο πέρασμα του χρόνου

Παρά το γεγονός ότι τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πως η περιοχή είχε προσελκύσει ανθρώπους από την προϊστορική ήδη εποχή, η ιστορία της Μαδρίτης ξεκινά το 852, όταν οι Μαυριτανοί έχτισαν ένα φρούριο κοντά στον ποταμό Μανθανάρες, στο σημείο όπου σήμερα ορθώνονται τα ανάκτορα της Μαδρίτης. Μια μικρή κοινότητα, που αρχικά λεγόταν Μαϊρίτ, αργότερα Μαρζίτ και τελικά Μαντρίντ (Madrid), δημιουργήθηκε γύρω από το οχυρό.
Δειλά στην αρχή και ενώνοντας τις δυνάμεις τους στη συνέχεια, οι χριστιανοί του Βορρά συσπειρώθηκαν ενάντια στους Μαυριτανούς εισβολείς και τους απώθησαν προς το Νότο, κατά τη λεγόμενη Επανάκτηση.
Στα μέσα του 11ου αιώνα, η Καστίλλη ήταν η σημαντικότερη χριστιανική δύναμη, καθώς τα εδάφη της εκτείνονταν νότια ώς την κεντρική οροσειρά της Κορδιλιέρα. Το 1085, οι Καστιλιάνοι, υπό τον Αλφόνσο Δ΄, έδωσαν τη χαριστική βολή στο Τολέδο. Η δε Μαϊρίτ ήταν στο δρόμο των επερχόμενων στρατευμάτων.
Πολλοί από τους πρώτους κατοίκους της πόλης ήταν μοναχοί, τους οποίους οι Ισπανοί ηγέτες ενθάρρυναν να ιδρύσουν μονές, ώστε να δώσουν νέα πνοή στην κοινότητα.
Τον 13ο αιώνα ξέσπασε μια διαμάχη σχετικά με τα δικαιώματα των κυνηγών σε εκτάσεις που ανήκαν στην Εκκλησία. Τελικά, συμφωνήθηκε ότι, αν και η γη ανήκε στην Εκκλησία, οι Μαδριλένοι είχαν δικαίωμα να κυνηγούν ό,τι βρισκόταν επάνω σε αυτήν. Ετσι, η Μαδρίτη απέκτησε και το σύμβολό της: μια αρκούδα (το έμβλημα της Εκκλησίας) που μυρίζει ένα δέντρο, ενώ έγινε γνωστή ως παράδεισος κυνηγιού.
Το 1309 οργανώθηκε στη Μαδρίτη το πρώτο βασιλικό Κοινοβούλιο, ενώ έπειτα από πολλές διαμάχες για την ηγεσία του βασιλείου της Καστίλης, φτάσαμε στα 1517, οπότε ανέβηκε στο θρόνο ο Κάρολος της Γάνδης, γνωστός ως Κάρολος Α΄. Αυτός ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος της ισπανικής δυναστείας των Αψβούργων, ο οποίος κυβέρνησε τις Κάτω Χώρες, περιοχές της Ιταλίας και της Γερμανίας και τις πρόσφατες κτήσεις της Ισπανίας στην Αμερική, αφού θυμίσουμε ότι ήδη από το 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε φτάσει στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

Από την εποχή, ωστόσο, που ιδρύθηκε το βασίλειο της Καστίλης, οι ηγεμόνες του μετακινούνταν συνεχώς από τη μια περιοχή στην άλλη. Για να θέσει τέρμα σε αυτή την αστάθεια, το 1561 ο Φίλιππος Β΄ όρισε τη Μαδρίτη μόνιμη πρωτεύουσα.
Μέσα σε τέσσερις δεκαετίες, ο πληθυσμός της, από 20.000 που ήταν αρχικά, έφτασε τις 85.000 και εξαιτίας της απότομης αυτής ανόδου, η Μαδρίτη δεν αναπτύχθηκε με οργανωμένο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, υπό τη δυναστεία των Αψβούργων, η πόλη απέκτησε μερικά από τα πιο αξιόλογα οικοδομήματά της. Τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα κατασκευάστηκαν όταν βασίλευαν οι διάδοχοι του Φιλίππου. Η Πλάθα Μαγιόρ διαμορφώθηκε επί Φιλίππου Γ΄ και ο διάδοχός του Φίλιππος Δ΄ έκτισε ένα νέο ανάκτορο στο Ελ Ρετίρο. Εκείνη την εποχή ζούσαν στην πόλη οι Θερβάντες, Λόπε δε Βέγκα, Βελάσκεθ, Θουρμπαράν και Μουρίγιο.
Το 1701 ο Φίλιππος Ε΄ έφτασε στη Μαδρίτη ως ο πρώτος Βουρβόνος βασιλιάς και η Γαλλία πρόσφερε στην Ισπανία την προστασία της. Ο νέος βασιλιάς μιλούσε ελάχιστα Ισπανικά, ενώ κύριο μέλημά του ήταν να κάνει τη Μαδρίτη να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με γαλλική πόλη. Οταν, λοιπόν, το 1734 κάηκε το φρούριο, διέταξε την κατασκευή ενός ανακτόρου στα πρότυπα των Βερσαλλιών. Ο ίδιος όμως πέθανε πριν από την ολοκλήρωσή του. Ο πρώτος που έμεινε εκεί ήταν ο Κάρολος Γ΄. Εκείνη την εποχή, το κέντρο της πόλης εξαπλώθηκε από την Πλάθα Μαγιόρ ώς το νέο Πασέο δελ Πράδο, ενώ χτίστηκαν πολλά κτίρια.
Το 1808 επιτράπηκε στα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα να διασχίσουν την Ισπανία για να κατακτήσουν την Πορτογαλία, τελικά όμως η Γαλλία κατέκτησε και την ίδια την Ισπανία. Στις 2 Μαρτίου 1808 οι Μαδριλένοι στράφηκαν εναντίον των στρατευμάτων κατοχής μπροστά στα Βασιλικά Ανάκτορα, και σε αυτόν τον ξεσηκωμό οι Γάλλοι απάντησαν με σφαγές. Ωστόσο, το κοινό αίσθημα κατά των Γάλλων δεν μπορούσε να ελεγχθεί και η πόλη πήρε τα όπλα. Οι Ισπανοί οργανώθηκαν σε μικρές ομάδες και έκαναν αιφνιδιαστικές επιθέσεις στον εχθρό, ενώ μετά εξαφανίζονταν στο βουνό. Μέσα σε αυτή την αστάθεια που κράτησε περισσότερο από έναν αιώνα, με σειρά γεγονότων που σημάδεψαν τόσο τη χώρα όσο και την πόλη, η Μαδρίτη εξελισσόταν σταδιακά σε μια σύγχρονη πρωτεύουσα. Κατά την επέκτασή της δημιουργήθηκαν μοντέρνες περιοχές με κατοικίες που αντικατέστησαν τις πολυάνθρωπες εργατικές συνοικίες.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1873 το Κοινοβούλιο ανακήρυξε την πρώτη ισπανική δημοκρατία, η οποία κράτησε μόλις 11 μήνες. Το 1874, ο στρατηγός Μανουέλ Παβία την κατέλυσε, ενώ υπό τον Αλφόνσο ΙΒ΄ (1875 – 1885), η Μαδρίτη άρχισε να διανύει μια περίοδο ανάπτυξης που κορυφώθηκε με τα εγκαίνια της Γκραν Βία από τον Αλφόνσο ΙΓ΄ το 1908. Ο τελευταίος αναμείχθηκε αρκετά με την πολιτική και είναι γεγονός ότι μεταξύ 1902 και 1923 σχηματίστηκαν 33 κυβερνήσεις! Το 1923 ο στρατηγός Πρίμο δε Ριβέρα, υπό τις ευλογίες του βασιλιά, κήρυξε δικτατορία, και η χώρα μέσα σε 6 χρόνια χρεοκόπησε. Το 1930 οι δημοκρατικοί ανάγκασαν τον Αλφόνσο ΙΓ΄ να προχωρήσει σε εκλογές και όταν τις κέρδισαν, το πλήθος απαίτησε για τον ίδιο να εξοριστεί. Και η δεύτερη δημοκρατία της Ισπανίας, ωστόσο, είχε σύντομη διάρκεια, αφού στις 18 Ιουλίου 1936 έγινε γνωστό ότι οι στρατιωτικοί είχαν καταλάβει πόλεις της Ανδαλουσίας, ανάμεσά τους και τη Σεβίλλη. Η συνέχεια είναι γνωστή, με τον εμφύλιο πόλεμο ή διαφορετικά την ισπανική επανάσταση να έχει καταγραφεί ως γεγονός σπουδαίας σημασίας για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Κατά τα άλλα, σε ό,τι αφορά τη Μαδρίτη, όσο διήρκεσε ο εμφύλιος, η πόλη βομβαρδίστηκε επανειλημμένως για να πέσει τελικά τον Μάρτιο του 1939. Ακολούθησε η δικτατορία του Φράνκο και η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας το 1976 ταυτόχρονα με τη στέψη του Χουάν Κάρλος.
Αξίζει να δείτε
Πού να πρωτοπάει κανείς και τι να πρωτοδεί, όταν επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Μαδρίτη. Μια συμβουλή που έχουμε να σας δώσουμε είναι να οργανώσετε το χρόνο και τις επισκέψεις σας ανάλογα με τις ημέρες που έχετε στη διάθεσή σας. Και για να μη σας αγχώσουμε με όλα όσα πρέπει να δείτε, σας παραθέτουμε στη συνέχεια αυτά που δεν πρέπει -για κανένα λόγο- να χάσετε.

• Την Plaza Mayor (www.plazamayor.es). Πρόκειται για τη δημοφιλέστερη πλατεία της Μαδρίτης με στοές, μπαλκόνια, πυργίσκους, φεγγίτες και κάθετες στέγες. Τα μάτια της έχουν δει πολλά: ταυρομαχίες, εκτελέσεις και δίκες από την Ιερά Εξέταση, όλα παρουσία κοινού, αλλά και του εκάστοτε βασιλιά και της βασίλισσας. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1617 και ολοκληρώθηκε σε δύο μόλις χρόνια, αντικαθιστώντας τα φτωχικά σπίτια της περιοχής.
Το πιο εντυπωσιακό τμήμα των στοών είναι η Κάσα δε λα Παναδερία (αρτοποιείο), ενώ το έφιππο άγαλμα στο κέντρο παριστάνει τον Φίλιππο Β΄, ο οποίος διέταξε την κατασκευή της πλατείας. Σήμερα, η πλατεία είναι γεμάτη υπαίθρια καφέ και τις Κυριακές φιλοξενεί την αγορά των συλλεκτών. Η νότια έξοδος οδηγεί στην Κάλιε δε Τολέδο, η οποία συνεχίζει προς τους δρόμους που πραγματοποιείται το Ελ Ράστρο, το περίφημο «γιουσουρούμ» της Μαδρίτης.
• Την Plaza de Toros de Las Ventas (www.las-ventas.com). Στα μάτια και τη συνείδησή μας, οι ταυρομαχίες σίγουρα δεν κατέχουν υψηλή θέση, μάλλον το αντίθετο. Από την άλλη μεριά, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι το Λας Βέντας είναι μία από τις ωραιότερες αρένες της Ισπανίας. Χτίστηκε το 1929 για να αντικαταστήσει την παλαιότερη αρένα της πόλης και φιλοξενεί ταυρομαχίες από το Μάιο ώς τον Οκτώβριο. Δίπλα στην αρένα μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο Ταoυρίνο, το οποίο περιλαμβάνει μια ενδιαφέρουσα συλλογή εκθεμάτων από ταυρομαχίες.
• Το Μουσείο Lazaro Galdiano (www.flg.es). Πρόκειται για ένα αναγεννησιακό μέγαρο, το οποίο στεγάζει περίπου 5.000 κομμάτια από την προσωπική συλλογή του Χοσέ Λάθαρο Γκαλντιάνο. Τα εκθέματα καλύπτουν το διάστημα από τον 7ο έως τον 20ό αιώνα και κυμαίνονται από αρχαιολογικά ευρήματα και θρησκευτικά αντικείμενα μέχρι είδη από σμάλτο, μεσαιωνικά κομμάτια από ελεφαντόδοτο, πανοπλίες, κοσμήματα και ασημικά. Ξεχωρίζουν το Δοχείο της Καρχηδόνας, η κεφαλή ράβδου και ο πίνακας του Γκόγια «Σάββατο των Μαγισσών».
• Το Πάρκο Retiro (Parque del Retiro). Κάποτε ήταν η τοποθεσία των ανακτόρων Real Sitio del Buen Retiro που είχαν χτιστεί για τον Φίλιππο Δ΄. Σήμερα από τα ανάκτορα έχει απομείνει μόνο το Cason del Buen Retiro και το Στρατιωτικό Μουσείο. Το 17ο αιώνα, το πάρκο ήταν ο ιδιωτικός τόπος ψυχαγωγίας της βασιλικής οικογένειας, ενώ για το κοινό άνοιξε μόλις το 1869 και έκτοτε είναι ένας από τους δημοφιλέστερους δημόσιους υπαίθριους χώρους στη Μαδρίτη.
• Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Φιλοξενεί εκατοντάδες εκθέματα από την προϊστορική εποχή ώς το 19ο αιώνα και θεωρείται από τα καλύτερα της Ευρώπης. Περιέχει δε αντικείμενα που ήρθαν στο φως στη διάρκεια ανασκαφών σε ολόκληρη την Ισπανία, καθώς και ευρήματα από την Αίγυπτο, την αρχαία Ελλάδα και τον ετρουσκικό πολιτισμό. Ξεχωρίζουν τα αντικείμενα από τον αρχαίο πολιτισμό του Ελ Αργάρ στην Ανδαλουσία, χρυσά στέμματα του 7ου αιώνα από την επαρχία του Τολέδο, ρωμαϊκά ψηφιδωτά και ισλαμικά αγγεία. Στο υπόγειο του σπηλαίου υπάρχει μια ακριβής αναπαράσταση του σπηλαίου της Αλταμίρα.
• Το Μουσείο Thyssen-Bornemisza (www.museothyssen.org). Πρόκειται για μια εκπληκτική συλλογή που αποτελείται από περίπου 800 πίνακες και περιλαμβάνει έργα των Τιτσιάνο, Γκόγια, Βαν Γκογκ και Πικάσο, καθώς και άλλων λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών.
• Το Centro de Arte Reina Sofia (www.museoreinasofia.es). Εδώ, αναμφισβήτητα, το κορυφαίο έκθεμα είναι η Guernica του Πικάσο, ενώ φιλοξενούνται και άλλα έργα τόσο του Πικάσο όσο και του Μιρό. Η συλλογή στεγάζεται στο παλιό οίκημα του Γενικού Νοσοκομείου της Μαδρίτης, που χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.
• Το Palacio Real. Το Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης βρίσκεται σε ύψωμα με θέα στον ποταμό Μανθάρες, πάνω στο περιβόητο οχυρό που κατασκευάστηκε εκεί το 852. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1764, ενώ η εκάστοτε βασιλική οικογένεια ζούσε εκεί έως το 1931. Ο σημερινός βασιλιάς Χουάν Κάρλος ζει στο ανάκτορο Zarzuela, ενώ τα Βασιλικά Ανάκτορα χρησιμοποιούνται για επίσημες εκδηλώσεις.

• Το Μουσείο Prado (www.delprado.com). Διαθέτει τη σημαντικότερη συλλογή έργων ισπανικής ζωγραφικής διεθνώς – ιδιαίτερα πίνακες των Βελάσκεθ και Γκόγια, καλύπτοντας την περίοδο από τον 12ο έως τον 19ο αιώνα. Εδώ, στεγάζονται επίσης εντυπωσιακές ξένες συλλογές, ειδικά ιταλικών και φλαμανδικών έργων. Ως μουσείο το Prado λειτούργησε αρχικά το 1819 με μια έκθεση της βασιλικής συλλογής που αποτελούνταν από πίνακες, γλυπτά και διακοσμητικά. Επιπλέον, αξίζει να σημειώσουμε ότι στο παράρτημά του, Cason del Buen Retiro, εκτίθενται πίνακες και γλυπτά του 19ου και του 20ού αι.
• Την Nuestra Senora de la Almudena. Ο καθεδρικός ναός της Μαδρίτης άρχισε να κατασκευάζεται το 1879, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις το 1993. Στη μακροχρόνια κατασκευή του συνέβαλαν αρκετοί αρχιτέκτονες. Η νεογοτθική, πάντως, γκρίζα και λευκή του πρόσοψη θυμίζει αυτή των Βασιλικών Ανακτόρων που βρίσκονται απέναντι.

ΚΟΣΤΟΣ
Μια εβδομάδα στη Μαδρίτη θα σας κοστίσει από 950 ευρώ, κατ’ άτομο σε δίκλινο δωμάτιο. Στην τιμή υπολογίστε τα εισιτήριά σας με απευθείας πτήση της Iberia, με φόρους μετ’ επιστροφής, 6 διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο 3 ή 4 αστέρων με πρωινό και 70 ευρώ την ημέρα, για τις μετακινήσεις σας, εισόδους μουσείων, φαγητό και ποτό.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Από τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών μπορείτε να φτάσετε στο αεροδρόμιο Barajas της Μαδρίτης με απευθείας πτήση της ισπανικής Iberia (www.iberia.com) από 256 ευρώ, με φόρους μετ’ επιστροφής, και εναλλακτικά των Ολυμπιακών Αερογραμμών (www.olympicairlines.com) στα 283,68 ευρώ, επίσης, με φόρους μετ’ επιστροφής. Ο προορισμός εξυπηρετείται καθημερινά και από τις δύο εταιρείες, ενώ η διάρκεια της πτήσης είναι γύρω στις τρεισήμισι ώρες.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Η πόλη της Μαδρίτης, ως οικοδέσποινα χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο, διαθέτει και ανάλογες υποδομές για κάθε γούστο, αλλά και τσέπη! Πολυτελή και ακριβά πεντάστερα, κάπως πιο προσιτά τετράστερα και τα πλέον δημοφιλή -για το ευρύ κοινό- ξενοδοχεία τριών αστέρων δίνουν και παίρνουν τόσο στο κέντρο της πόλης όσο και λίγο πιο μακριά. Εξαρτάται από το αν είστε διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσετε μετρό, λεωφορεία ή ταξί για τις μετακινήσεις σας ή προτιμάτε καλύτερα να κινηθείτε πεζή.
Εκτός, λοιπόν, από τα πολυτελή και ακριβά Ritz και Palace, τα οποία αναφέρουμε περισσότερο για ιστορικούς λόγους, καθώς κατασκευάστηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, με αφορμή τους γάμους του βασιλιά Αλφόνσου ΙΓ΄, σας παραθέτουμε -στη συνέχεια- μερικές προσιτές λύσεις διαμονής στην ισπανική μητρόπολη:
• Intur Palacio San Martin 4*, Plaza San Martin 5, από 82 ευρώ
• Hotel Anaco 3*, Tres Cruces 3, από 55 ευρώ
• Moderno 3*, c/ Arenal 2, από 74 ευρώ
• Convencion 4*, O’ Donnell 53, από 72 ευρώ
• Aparthotel Convencion Barajas 4*, Noray 10 – 12, από 74 ευρώ
• BAUZA H&R 4*, Goya 79, από 101 ευρώ
• Meliα Avenida America 4*, Juan Ignacio Luca De Tena 36, από 64 ευρώ
• Tryp Leganes 3*, Avenida Universidad 7, από 53 ευρώ
• Best Western Trafalgar 3*, c/Trafalgar 35, από 53 ευρώ
• Hotel Spa Senator Espaρa 4*, Calle Gran Via 70, από 75 ευρώ
• High Tech Petit Palace Embassy Serrano 4*, c / Serrano 46, από 85 ευρώ
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
Για περισσότερες επιλογές και λύσεις, σας προτείνουμε να κάνετε την αναζήτησή σας στο www.aboutmadrid.com καθώς και στο www.spain-bookings.com, επιλέγοντας φυσικά Μαδρίτη.
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
Με δεδομένο ότι στο πέρασμα των αιώνων έχει συρρεύσει στη Μαδρίτη κόσμος απ’ όλες τις γωνιές της Ιβηρικής Χερσονήσου, δεν έχουμε παρά να επισημάνουμε ότι στην πρωτεύουσα της Ισπανίας μπορείτε να γευθείτε τόσο παραδοσιακές μαδριλένικες συνταγές όσο και πλήθος πιάτων απ’ όλη την Ισπανία. Σε κάθε περίπτωση μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το παραδοσιακό cocido madrileno, το οποίο περιέχει πραγματικά πολλά υλικά για να σας το περιγράψουμε, αλλά και besugo a la madrilena, δηλαδή… λυθρίνι! Επιπλέον, απολαύστε φρέσκα θαλασσινά, paella (ισπανικό ρύζι με σαφράν και πολλά θαλασσινά), gazpacho (κρύα σούπα από ωμά υλικά), fabada (βραστό κρέας με κουκιά), ψητό χοιρινό γάλακτος και πολύ πολύ jamon. Μπίρες, σαγκρία και άλλα τοπικά κρασιά απαραίτητα, φυσικά, για να συνοδεύσετε τα πιάτα σας.
ΤΥΠΙΚΗ ΜΑΔΡΙΛΕΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
• Casa Alberto, Huertas, 18, τηλ.: +34 914299356
• Casa Domingo 1920, Alcala, 99, τηλ.: +34 915760137
• El Estragon Vegetariano, Pz. de la Paja, 10, τηλ.: +34 913658982
• La Bola, Bola, τηλ.: +34 915476930
• Las Batuecas, Reina Victoria, 17, τηλ.: +34 915540452
• Lhardy Carrera de San Jeronimo, 8, τηλ.: +34 915213385
ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
• Albero, Principe de Vergara 225, τηλ.: +34 913441553
• Asador El Viejo Horno, Fuente del Berro 8, τηλ.: +34 914017247
• Bariloche, Segovia 17, τηλ.: +34 913667401
• Candilejas, Hermosilla 7, τηλ.: +34 914353470
• Casa Jacinto, Nicasio Gallego 14, τηλ.: +34 914478130
• Casa Labra, Tetuan 12, τηλ.: +34 915310081
• Casa Paco, Puerta Cerrada 11, τηλ.: +34 913663166
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ
Αν στο κεφάλαιο διασκέδαση μπορούμε να συμπεριλάβουμε και το ποδόσφαιρο, τότε οι φίλοι του αθλήματος δεν έχετε παρά να προμηθευτείτε εισιτήρια της Real και να πάτε Μπερναμπέου! Κατά τα άλλα, η πόλη φημίζεται για τη νυχτερινή ζωή της, τα bar με tapas και τα clubs. Εμείς σας αναφέρουμε μερικούς δρόμους, πλατείες και περιοχές μόνο, ενώ τα υπόλοιπα αφήνουμε να τα ανακαλύψετε μόνοι σας, μια και ο τρόπος διασκέδασης είναι οπωσδήποτε θέμα προσωπικού γούστου: Plaza de Santa Ana, Plaza de Santa Barbara (Glorieta de Bilbao και Alonso Martνnez), Plaza de Dos de Mayo (Malasaρa), Calle Huerta, Calle de Arenal, Paseo de la Castellana, Paseo de Recoletos, Paseo del Prado και όχι μόνο. Φορέστε τα βραδινά σας και απολαύστε μεζέδες, ποτά και χορό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.