Καλός είναι εκείνος που με τη θέληση του έχει επιλέξει την καλοσύνη ως ηθικό νόμο, δηλαδή ως νόμο που θέλει να ισχύει για όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο κατά πώς βολεύει τον ίδιο και τα συμφέροντα του, έλεγε ο Immanuel Kant (1724-1804). Καλό είναι αυτό που κάνει κανείς με τη θέλησή του και όχι γιατί του επιβάλλεται από τις συνθήκες και τις περιστάσεις.Όταν λοιπόν χειροκροτούμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και τους συμπονούμε στον αγώνα τους να σώσουν ζωές δεν είμαστε εξ αρχής καλοί. Κάνουμε απλώς μια πράξη καλοσύνης που ταιριάζει στα συμφέροντα μας. Σκεφτόμαστε ιδιοτελώς : σκεφτόμαστε ότι θέλουμε οι άνθρωποι αυτοί να είναι καλά και δυνατοί, ώστε σε περίπτωση που κι εμείς τους χρειαστούμε εν μέσω πανδημίας, να μας βοηθήσουν. Άρα, δεν είμαστε καλοί, αλλά συμφεροντολόγοι. Καλοί θα είμαστε, όταν θα χειροκροτήσουμε αυτούς τους ανθρώπους , θα τους σφίξουμε το χέρι και θα τους πούμε έναν καλό λόγο , όταν ανεξαρτήτως του αποτελέσματος μιας εγχείρησης ή θεραπείας μας , θα αναγνωρίσουμε τον αγώνα και την προσπάθειά τους. Καλοί θα είμαστε όταν θα συνεχίσουμε να τους επαινούμε και να τους στηρίζουμε, όταν θα έχει περάσει πια η φουρτούνα της πανδημίας, όταν θα επισκεφτούμε για “ασήμαντο” λόγο ένα νοσοκομείο και θα τους φερθούμε ευγενικά και με σεβασμό. Τότε θα αποδείξουμε ότι είμαστε αληθινά καλοί, ότι έχουμε κάνει τον ηθικό νόμο γνώμονα των πράξεών μας. Τώρα, με τα χειροκροτήματα και τις παραινέσεις, οι περισσότεροι από εμάς δείχνουμε απλώς το μέγεθος της υποκρισίας μας…