0
0
Read Time:1 Minute, 25 Second
Ο πόλεμος σε όλες τις εκφάνσεις του (αφαίρεση ζωής, βασανισμοί, φυλακίσεις, βιασμοί, εκτοπισμοί κ.α.) είναι από τη φύση του παράλογος, γιατί κανένας λογικό ον, κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να παραδεχτεί την αναγκαιότητα του.
Ο πόλεμος παραβιάζει την Κατηγορική Προσταγή του Immanuel Kant : “Πράττε έτσι ώστε την ανθρωπότητα (δηλαδή όλους τους ανθρώπους), τόσο στο πρόσωπο σου, όσο και στο πρόσωπο του καθενός άλλου, πάντα να τη μεταχειρίζεσαι ως σκοπό και ποτέ μόνον ως μέσο”. Θα πρέπει δηλαδή να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους ως έλλογα όντα που έχουν ως σκοπό την προστασία της ζωής τους, την πρόοδο, την ευτυχία, την αξιοπρέπεια. Όταν κάποιος διεξάγει πόλεμο, μεταχειρίζεται τους στρατιώτες και τους αντιπάλους του ως μέσο για να επιτύχει τους σκοπούς του, αλλά δεν τους μεταχειρίζεται ως ανθρώπους που έχουν δικαίωμα και σκοπό όχι απλώς να ζήσουν, αλλά να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Εξυπηρετεί βέβαια τα δικά του συμφέροντα, αλλά θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και την αξιοπρέπεια των αντιπάλων του.
“Πρέπει το υποκείμενο της πράξης να θέλει ο γνώμονας (ο κανόνας, ο νόμος) της πράξης του να ισχύει πάντα ως καθολικός (για όλους) νόμος”, επέμενε ο Kant. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ο,τι θέλουμε, αρκεί να θέλουμε και οι άλλοι να μπορούν να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ποιος όμως, θα προτιμούσε τον πόλεμο, αν έθετε τις επιθετικές ή απάνθρωπες βλέψεις του σε αυτόν τον λογικό έλεγχο ; Ποιος λογικός άνθρωπος θα επέλεγε να κάνει πόλεμο, όταν θα έπρεπε να αναγνωρίσει και στους άλλους ανθρώπους το δικαίωμα να κάνουν πόλεμο, όπως ο ίδιος, και να θέσει έτσι και τον εαυτό του στον κίνδυνο του αφανισμού ; Κανένας λογικός άνθρωπος.
Συνεπώς, ο πόλεμος, από όποιον και αν διεξάγεται είναι παράλογος και καταδικαστέος. Χωρίς “ναι μεν, αλλά”, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις…
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %