Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα, η παρατήρηση, ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τις καταστάσεις, παίζουν καθοριστικό ρόλο για την επίδραση που έχουν αυτά πάνω μας. Σύμφωνα με την Ερμηνεία της Κοπεγχάγης, την πιο παράξενη -ομολογουμένως- της κβαντικής φυσικής, ένα ηλεκτρό.νιο βρίσκεται σε υπέρθεση, δηλαδή η θέση του μπορεί να είναι οπουδήποτε στο σύμπαν, έως ότου με την παρατήρησή μας «ορίσουμε» την πιθανή θέση του.
Με απλά λόγια τίποτε δεν υπάρχει ως τη στιγμή που εμείς με την παρατήρησή μας του δώσουμε υλική υπόσταση.
Τι υπέροχη ιδέα ! Όλα όσα μας τρομάζουν, όλα όσα μας προκαλούν αμφιβολίες, ανασφάλειες, άγχος, αγωνία, φόβο, μας κατατρύχουν και μας καταδυναστεύουν, δεν υπάρχουν όσο δεν τα «παρατηρούμε», δεν επικεντρώνουμε την προσοχή μας πάνω τους, δεν ξοδεύουμε την ενέργειά μας στην πιθανή υπαρξή τους. Αντιθέτως, όλα όσα μας γεμίζουν χαρά και αισιοδοξία είναι μπροστά μας και περιμένουν την «παρατήρηση» μας και συνεπώς την υλοποίηση τους, την κατάρρευση της υπέρθεσής τους.
Και είναι αποκλειστικά δική μας επιλογή να αποφασίσουμε σε τί θα εστιάσουμε και τί θα σβήσουμε για πάντα από το «οπτικό» μας πεδίο…
Περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Το κράτος οφείλει να έχει έναν παιδαγωγικό-καθοδηγητικό ρόλο απέναντι στους πολίτες. Πρέπει να καλλιεργεί την κοινωνική δικαιοσύνη, να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας και όχι μόνο μιας κοινωνικής ομάδας ή τάξης. (Πλάτων, «Πολιτεία»)
Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα από τα ήδη δοκιμασμένα, γιατί δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες μιας χώρας, όταν «σπάει» το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο κράτος και στους πολίτες (Ζ.Ζ. Ρουσώ, «Το κοινωνικό συμβόλαιο»), όταν δηλαδή το κράτος παύει να υπηρετεί τα συμφέροντα του και την απαραίτητη κοινωνική δικαιοσύνη, να ανατρέψουν την εκάστοτε εκλεγμένη εξουσία και να την αντικαταστήσουν με μια άλλη. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί σε μοναρχικά, αριστοκρατικά, θεοκρατικά, απολυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα. Εκεί η φθορά και η διαφθορά της εξουσίας αποτελούν «εσωτερικά» ζητήματα της εξουσίας και επαφίεται στον… πατριωτισμό του μονάρχη ή δικτάτορα να αποκαταστήσει την τάξη και την κοινωνική ηρεμία που προκαλεί ή άσκηση της άδικης πολιτικής του. Αντιθέτως, στη δημοκρατία οι πολίτες είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις τους και έχουν τη δυνατότητα σε τακτά ή έκτακτα διαστήματα να αλλάζουν τους ταγούς της εξουσίας και να επιλέγουν άλλους με την ελπίδα να βρεθούν οι καλύτεροι…