0
0
Read Time:1 Minute, 24 Second
Το ερώτημα τι είναι η καλλιτεχνική δημιουργία ή μάλλον πώς δημιουργεί ο καλλιτέχνης απασχολεί βασανιστικά τo σκηνοθέτη της ταινίας «Στην Πύλη της Αιωνιότητας» (At Eternity’s Gate).
Η ταινία του Julian Schnabel παρακολουθεί την ιδιοφυή σύλληψη και δημιουργία των πινάκων του κορυφαίου ζωγράφου Vincent Van Gogh, τον οποίο ενσαρκώνει με μια πολύ δυνατή ερμηνεία ο εξαιρετικός Willem Dafoe.
Η κάμερα σε όλα σχεδόν τα εξωτερικά πλάνα παραμένει ασταθής ακολουθώντας το βηματισμό και τις κινήσεις του πρωταγωνιστή σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει την εσωτερική αγωνία και το ψυχικό άλγος του ζωγράφου. Η εικόνα σε αρκετά σημεία θολώνει, όχι τόσο για να περιγράψει το ασαφές όραμά του, αλλά περισσότερο για να καταγράψει το άγχος του να καταφέρει να αποδώσει αυτό το όραμα, το οποίο πιστεύει πως υπερβαίνει τη δική του πραγματικότητα, αφού όπως υποστηρίζει κάποια στιγμή «γεννήθηκε σε προηγούμενη εποχή από εκείνη που έπρεπε».
Η ταινία δεν είναι ακριβώς βιογραφική (παρακολουθούμε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του Van Gogh στην Αρλ και την Οβέρ-σιρ-Ουάζ της Γαλλίας και τη σχέση του με τον αδελφό του Τεό και το ζωγράφο Πωλ Γκωγκέν), αλλά μάλλον μια (όχι απολύτως επιτυχημένη) προσπάθεια ιδεολογικής κατάθεσης των οραμάτων του, πρωτίστως μέσα από τα έργα του και δευτερευόντως μέσα από τα λόγια του.
Παρόλο που ο καμβάς που στήνει μπροστά στα μάτια μας ο Julian Schnabel δεν έχει τη φωτεινότητα των χρωμάτων του Van Gogh (πράγμα αδύνατο, έτσι κι αλλιώς), καταφέρνει μάλλον ικανοποιητικά να μεταδώσει την ψυχική ένταση της δημιουργίας ενός κορυφαίου ζωγράφου, που πέρασε την «Πύλη της Αιωνιότητας», ακριβώς γιατί διέσπασε τα στενά όρια της ανθρώπινης όρασης : κατάφερε να υπερβεί τα όρια της ορατής πραγματικότητας και να εκφράσει με τα χρώματα την ψυχή και το πνεύμα του…
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %