0
0
Read Time:2 Minute, 30 Second
Συνοχή Κειμένου : αφορά στον τρόπο με τον οποίο συνδέονται οι περίοδοι μεταξύ τους σε μια παράγραφο ή οι παράγραφοι μεταξύ τους σε ένα κείμενο. Η συνοχή επιτυγχάνεται με τη χρήση των κατάλληλων διαρθρωτικών λέξεων . Ζητείται δηλαδή, η σημασία των διαρθρωτικών λέξεων μιας παραγράφου ή ενός κειμένου .
Π.χ.
Μια σκέψη για τον 21ο αιώνα
Η ανθρωπότητα μπαίνει στη νέα χιλιετία κουβαλώντας τρεις θανάσιμες αντιθέσεις. Η πρώτη , σε οικουμενική κλίμακα: τα 2/3της Γης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το υπόλοιπο 1/3 εντείνει την καταλήστευση του Τρίτου Κόσμου, που, στην περίπτωση της εκμετάλλευσης παιδιών, έχει πάρει εγκληματικές διαστάσεις και μορφές. Η δεύτερη αντίθεση, δυτικό κόσμο, όπου η Δημοκρατία γίνεται και πιο τυπική, αφού η εξουσία συγκεντρώνεται σε όλο και πλουσιότερους, όλο και ολιγαρχικούς κύκλους, κυρίως οικονομικούς, που στηρίζουν κάθε μέρα και τη δύναμη τους στους στο στρατό και στον πόλεμο. Τέλος, η τρίτη αντίθεση αφορά τον ίδιο τον μι την παγκυριαρχία του λογικού-επιστημονικού επί του ψυχικού-πνευματικού. Η τεράστια πρόοδος στο χώρο της ηλεκτρονικής τείνει να εξαφανίσει τις ανθρώπινες κατακτήσεις του πνεύματος και της τέχνης ανατρέποντας την πνευματική και ψυχική ισορροπία του ανθρώπου, ο οποίος χωρίς ψυχική και πνευματική τροφή, χωρίς τέχνη και μόνο με τη λογική των κομπιούτερς, κινδυνεύει να μεταβληθεί σε δυστυχισμένο τέρας. Για να εξαλειφθούν έγκαιρα οι τρεις αυτές μεγάλες αντιθέσεις πριν μας οδηγήσουν σε μεγάλες τραγωδίες, εύχομαι η αρμονία που εκφράζει τόσο τέλεια η Ακρόπολη κι ο Παρθενώνας να φωτίσει τις επερχόμενες γενιές, ώστε να σκύψουν πάνω στον Άνθρωπο με πνεύμα ευθύνης και δικαιοσύνης, εξασφαλίζοντας τα μέγιστα αγαθά: ειρήνη και δημοκρατία.
Από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Ο Μ. Θεοδωράκης είναι κορυφαίος Έλληνας με διεθνή ακτινοβολία.
Οι διαρθρωτικές λέξεις με τις οποίες επιτυγχάνεται η συνοχή του κειμένου δηλώνουν απαρίθμηση ή απλή παράθεση των αντιθέσεων, για τις οποίες κάνει λόγο ο συντάκτης του κειμένου.
Συνεκτικότητα Κειμένου : αφορά στις νοηματικές σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στις περιόδους μιας παραγράφου ή ανάμεσα στις παραγράφους ενός κειμένου (π.χ. αίτιο-αποτέλεσμα, σύγκριση, αντίθεση, προϋπόθεση, εναντίωση, αίτια ενός προβλήματος-λύσεις (ή προτάσεις για τη λύση) του προβλήματος κ.ά)
Π.χ.
Γενικά, η μόδα δεν είναι ασφαλώς «φρούτο» των καιρών μας, αφού η παρουσία της εντοπίζεται σ’ όλη την ιστορική πορεία του ανθρώπου, από τη στιγμή βέβαια που κάλυψε τις πρωτογενείς του ανάγκες. Σήμερα όμως, έχει εξαπλωθεί ευρύτατα και ταυτόχρονα αυξήθηκε και η επιρροή της στις προτιμήσεις των ανθρώπων, μια επιρροή που έχει ανησυχητικά δυσμενείς επιπτώσεις στη ζωή τους, είτε ως άτομα, είτε ως μέλη μιας κοινωνίας.
Γι’ αυτό και η κινητοποίηση των διαθέσιμων μηχανισμών άμυνας του ανθρώπου αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η παιδεία στα πλαίσια της οικογένειας και του σχολείου, αλλά και η πνευματική καλλιέργεια του ατόμου με την επιμόρφωση, μπορούν να το οπλίσουν με τα ηθικά εφόδια, ώστε να αντιστέκεται σθεναρά στο δέλεαρ της μόδας και έτσι να μπορέσει να διασώσει τις ιδιαιτερότητες και την αυτοτέλεια της προσωπικότητας του.
Κ. Ιωακείμ
Ανάμεσα στις δυο παραγράφους αναπτύσσεται νοηματική σχέση που αφορά στα αίτια ή στην περιγραφή ενός προβλήματος και στις προτάσεις / λύσεις του προβλήματος.
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %