0
0
Read Time:1 Minute, 8 Second
Οι Ναζί στην Γερμανία του Χίτλερ δεν έβλεπαν τους Εβραίους ως πολιτικούς, ιδεολογικούς ή έστω θρησκευτικούς αντιπάλους, αλλά ως αρρώστια, ως μίασμα που έπρεπε με κάθε τρόπο να εξαλειφθεί από προσώπου γης. Ακόμη και όταν τα πάντα είχαν χαθεί και οι Σύμμαχοι έμπαιναν στο Βερολίνο, συνέχιζαν απτόητοι να μεταφέρουν Εβραίους στα Στρατόπεδα Εξόντωσης (και όχι απλής Συγκέντρωσης), για να μην αφήσουν κανένα υπόλειμμα της… μολυσματικής εβραϊκής ασθένειας. Τέτοιο ήταν το αρρωστημένο μίσος τους.
Στις μέρες μας, ακόμη και οι καρικατούρες των νεοναζιστών στην Ελλάδα και παντού είναι εξίσου επικίνδυνες. Όταν φτάνει κανείς στο σημείο να διώκει τον άλλον και να ζητά την εξόντωσή του, όχι απλώς για το τί πιστεύει ή για τις σεξουαλικές ή θρησκευτικές προτιμήσεις του, που εν τέλει μπορεί ενδεχομένως να τις αλλάξει με βασανιστήρια, απειλές και βία (πράγμα εξίσου εγκληματικό και κατακριτέο), αλλά για το τί είναι από τη φύση του και είναι αδύνατο να αλλάξει ακόμη και αν το ήθελε, δηλαδή Εβραίος, πρόσφυγας αλλοεθνής και εν πάση περιπτώσει “μολύνει” τη χώρα και το “έθνος” του με την ύπαρξή του και μόνο, τότε τα πράγματα συνεχίζουν να είναι πολύ σοβαρά. Τότε δεν αρκεί απλώς μια καταδίκη μιας γελοίας εγκληματικής οργάνωσης, αλλά απαιτείται πολύ μεγάλη προσπάθεια εκδημοκρατισμού και συνολικού εκπολιτισμού μέσω της παιδείας. Όλοι είναι υπεύθυνοι για αυτό, αλλά πρωτίστως εμείς, οι εκπαιδευτικοί…
Πίνακας : Σάμης Ταμπώχ, “Ολόγιομο / Πανσέληνος”, 2009, μονοτυπία με ακρυλικό, 50Χ65 εκ.
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %