Η μετάδοση ή απόκρυψη μιας είδησης δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του μέσου ενημέρωσης (έντυπου ή ηλεκτρονικού), όπως συχνά υποστηρίζεται. Η αποκάλυψη ή η συγκάλυψη ενός σκανδάλου δεν είναι επιλογή με βάση την ιδεολογική κατεύθυνση ή τα συμφέροντα του μέσου. Η προβολή ή το “θάψιμο” μιας παράνομης πράξης δεν είναι δικαίωμα του μέσου, δεν είναι ζήτημα αισθητικής ή κοσμοθεωρητικής προσέγγισης.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης λειτουργούν με βάση το Άρθρο 15, παρ. 2 του Συντάγματος που υπογραμμίζει ρητά ότι “Ο άμεσος έλεγχος του Κράτους […] έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων”. Συνεπώς, όταν εξαφανίζεται ή υποβαθμίζεται ο αντιπολιτευτικός λόγος, όταν δημοσιογράφοι ειρωνεύονται ή παραποιούν πολιτικές θέσεις, όταν υπερπροβάλλονται και μάλιστα ως σωστές και αποδεκτές μόνον οι κυβερνητικές θέσεις και “θάβονται” ή αποσιωπώνται οι θέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, όταν παράγονται και μεταδίδονται fake news και ψέματα, τα ΜΜΕ όχι μόνο πλήττουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην ενημέρωση των πολιτών, αλλά πλήττουν βάναυσα και τη Δημοκρατία με αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, ούτε αυτός ο χώρος έμεινε αλώβητος από μια άνευ προηγουμένου διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Η ΕΡΤ που παραδοσιακά εξέφραζε τις θέσεις όλων των κυβερνήσεων από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα, μοιάζει “καλή και άγια” μπροστά στη χυδαία προπαγάνδα των συστημικών ιδιωτικών ΜΜΕ, έντυπων και ηλεκτρονικών, τα οποία σε άλλες περιπτώσεις και μόνο με την οσμή σκανδάλων θα είχαν 24ωρες μεταδόσεις, συζητήσεις, δηλώσεις, ρεπορτάζ, απευθείας συνδέσεις, απαίτηση για δημόσιο λιθοβολισμό ή απαγχονισμό των υπευθύνων, των υπόπτων και των πιθανών ενόχων κλπ, κλπ, κλπ.
Τώρα αρκούνται σε μερικά οπίσθια από τη Μύκονο, ρεπορτάζ από τις (δυσεύρετες) διακοπές των Ελλήνων, δυο- τρία ρεπορτάζ για γυναικοκτονίες, ακρίβεια και πανδημία, έτσι για να βγουν από την υποχρέωση και μπόλικο Ερντογάν, για να ζούμε στο φόβο και να καθόμαστε στ’ αυγά μας…