0
0
Read Time:1 Minute, 12 Second
Η ίδια η ζωή είναι ένα τραγικό γεγονός. Ο Max Scheler (1874-1928) έλεγε ότι στο τραγικό συγκρούονται δύο αντίρροπες δυνάμεις, δύο θετικές αξίες (“Το φαινόμενο του τραγικού”). Η ζωή όμως, είναι μια διαρκής σύγκρουση με μια αντίθετη δύναμη, τον θάνατο, που έχει αρνητική αξία. Ή μήπως δεν είναι έτσι ;
Αν πιστέψουμε τον Αναξίμανδρο (611-547 π.Χ. περ.),ο θάνατος αποτελεί την προϋπόθεση για μια νέα ζωή (απ. 2) Αν μάλιστα ταυτίσουμε τον θάνατο με το άπειρο και τη ζωή με ένα προϊόν του που αποσπάστηκε από αυτό, η επιστροφή στον (άπειρο) θάνατο είναι αποτέλεσμα της κοσμικής δικαιοσύνης, που σύμφωνα με τον Μιλήσιο φιλόσοφο είναι απαραίτητη, ώστε να επέλθει η κατ’ ανάγκη (κατά χρεών) ισορροπία. Ο θάνατος λοιπόν, δεν είναι μια αρνητική αξία, είναι απλώς μια αντίθετη στη ζωή αξία, που όταν επέρχεται, επιφέρει την απαραίτητη κοσμική ισορροπία.
Άλλωστε, αν συμμετείχε στη συζήτηση και ο Κάρολος Δαρβίνος (1809-1882), θα έλεγε -ενδεχομένως- ότι σύμφωνα με τον φυσικό “νόμο της επιβίωσης” η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από την διαρκή πάλη με τον θάνατο. Και είναι τραγική αυτή η πάλη, γιατί ο άνθρωπος, ενώ γνωρίζει από νωρίς ότι η πάλη αυτή θα έχει άδοξο τέλος και ότι ο θάνατος θα επικρατήσει, δεν σταματά να μάχεται υπερασπιζόμενος την αξία της ζωής. Μόνον τότε, όπως ο τραγικός ήρωας, δικαιώνεται ηθικά, μόνον τότε, ενώ γνωρίζει την αναπόφευκτη ήττα του, ζει μια ζωή άξια στην τραγική φύση του…
Πίνακας : Gustav Klimt, “Death and life”, 1916
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %