0
0
Read Time:56 Second
Είχε δίκιο ο Μισέλ Φουκώ (Michel Foucault, 1926-1984), που έλεγε ότι ο νεοφιλελευθερισμός μετατρέπει τον άνθρωπο σε επιχειρηματία του εαυτού του. Τον αναγκάζει να κυνηγάει πτυχία, προσόντα, εφόδια υλικά και πνευματικά, που θα τον θωρακίσουν απέναντι στους “ανταγωνιστές” του και θα τον φέρουν σε θέση ισχύος. Τον ωθεί να δημιουργεί μια προσωπική περιουσία, για να ικανοποιεί τις τεχνητές ανάγκες του, ακόμη και σε βάρος των άλλων. Μια ολόκληρη ζωή να χτίζει ένα δυναμικό προφίλ με το όνειρο της κυριαρχίας σε βάρος των άλλων, της επιβίωσης σε μια “κοινωνία -ζούγκλα”, όπου κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από τα άλλα ισχυρότερα “ζώα”, όπου η ζωή του εξαρτάται αποκλειστικά από την επιτυχημένη διαχείριση του εαυτού του. Μόνο που αυτή δεν είναι μια κοινωνία ανθρώπινη, αλληλέγγυα και ειρηνική, με σκοπό τη συνολική πρόοδο και ευημερία όλων. Είναι μια κοινωνία προσαρμοσμένη στις ανάγκες των λίγων, των πιο ισχυρών, των πιο τυχερών, των πιο ευνοημένων από τη φύση και την καταγωγή. Μια κοινωνία άδικη. Μια κοινωνία που θέλουν κάποιοι (και μάλιστα προσφάτως βολεμένα “φρούτα” της πολιτικής) -πλανώμενοι πλάνην οικτράν- να εμφανίζουν ως δεδομένη και αναγκαία, ως αποτέλεσμα φυσικής επιλογής και εξέλιξης…
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %