0
0
Read Time:1 Minute, 55 Second
του Στράτου Τσαγκαρή
Δεν έχω αντέξει να παρακολουθήσω ούτε ένα ολόκληρο επεισόδιο από το… περιβόητο «Survivor». Δεν έχω ταυτιστεί (τί κατάντια, αλήθεια ; ) με κανέναν από τους… «Έλληνες» ή «Τούρκους» ή παλαιότερα με τους “Διάσημους” ή τους… “Μαχητές”, που συμμετέχουν.
Θεωρώ όμως, από όσα έχω διαβάσει και ακούσει, ότι πρόκειται για ακόμη ένα τραγικό σύμπτωμα της μίζερης ζωής του νεοέλληνα. Οι τηλεοπτικοί δέκτες μετατρέπονται σε μια αρένα εικονικής πραγματικότητας, όπου οι δήθεν μονομάχοι, αγωνίζονται δήθεν για την επιβίωσή τους σε ένα παραδεισένιο (!) νησί. Ο τηλεθεατής καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ του απολαμβάνει ( ; ) το οικτρό θέαμα κάποιων μαντραχαλάδων που αγωνίζονται σε παιχνίδια επιπέδου δημοτικού σχολείου, να νικήσουν τους αντίπαλους μαντραχαλάδες, ώστε να εξασφαλίσουν λίγη παραπάνω τροφή. Στο μεταξύ, στήνουν παγίδες στους συμπαίκτες τους, σκάβουν το λάκκο των ένθεν κακείθεν “αντιπάλων” τους, κατηγορούν, συνωμοτούν και γενικά επιδίδονται σε όλες αυτές και σε άλλες παρόμοιες “ευγενείς” συμπεριφορές.
Τα ηλιοκαμένα κορμιά, οι σφιχτοδεμένοι μύες και οι καλλίπυγες κόρες προσφέρουν και την απαραίτητη δόση σεξουαλικότητας. Ίντριγκες, στρατηγικές… κομμωτηρίου, “συμμαχίες” και λοιπές σαχλαμάρες συμπληρώνουν την απόλυτη ξεφτίλα. Και όλα αυτά για το τελικό έπαθλο των 100.000 ευρώ.
Το «Survivor» είναι ακόμη ένας μεγεθυντικός φακός της νεοελληνικής μιζέριας. Είναι η κακόγουστη (γιατί υπάρχει ευτυχώς και το καλό θέατρο και ο καλός κινηματογράφος γι’ αυτό) αναπαράσταση της κατάπτωσης του νεοέλληνα, που αναζητά άλλοθι για το δικό του καθημερινό αγώνα επιβίωσης, που αναζητά δικαιολογίες για τον αγώνα του επί… πτωμάτων (συναδέλφων) να παραμείνει στη δουλειά ή να διεκδικήσει μια θέση εργασίας ή να εξασφαλίσει τέλος πάντων, έναν τρόπο να γλυτώσει από την “ανθρωποφαγία” και την τυραννία της φτώχειας και της ανασφάλειας που του έχουν επιβάλει. Πιστεύει πως μέσα από την υιοθέτηση χυδαίων προτύπων και πέρα για πέρα απαράδεκτων πρακτικών θα κατορθώσει τελικά να επιζήσει μέσα στη ζούγκλα, στην οποία τον έχουν υποχρεώσει να ζει.
Μόνο που η ζωή δεν είναι παιχνίδι και μάλιστα κακής ποιότητας, όπως το «Survivor». Η ζωή δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τους εφήμερους “ήρωες” ενός τηλεπαιχνιδιού, που παίζουν σαν χαζοχαρούμενα δραματοποιώντας δήθεν τον αγώνα για επιβίωση, ούτε καν σε συμβολιστικό επίπεδο. Πολύ περισσότερο, δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα νέα παιδιά που αγωνιούν για το αβέβαιο μέλλον τους και η μόνη λύση που τους προτείνεται-έστω και σε συμβολιστικό επίπεδο- είναι η μετατροπή της φράσης “ο θάνατός σου, η ζωή μου” σε πράξη.
18/3/2019
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %