Το βασικότερο συστατικό του έρωτα είναι η αλήθεια. Έρωτας και αλήθεια, έρωτας και ειλικρίνεια είναι έννοιες ταυτόσημες. Ποτέ άλλοτε δε λένε τόσες αλήθειες δύο άνθρωποι, παρά μόνο την περίοδο που είναι ερωτευμένοι. Ποτέ άλλοτε δεν είναι τόσο ειλικρινείς ο ένας για τον άλλον. Ποτέ άλλοτε δε βλέπουν τόσο καθαρά τον κόσμο και δε λένε με μεγαλύτερη ειλικρίνεια τί πιστεύουν για αυτόν. Τα ψέματα αρχίζουν, όταν ο έρωτας υποχωρεί…
Ας δείχνουμε λοιπόν, την επιείκειά μας σ’ εκείνους που διαλαλούν τον έρωτά τους στους δρόμους, στα παγκάκια ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να σημαίνει ότι όσοι δεν το κάνουν δεν είναι ερωτευμένοι ! Είναι η μόνη αλήθεια που λένε με τόσο μεγάλη ειλικρίνεια. Ας υπομένουμε την ανάγκη τους να εκφράσουν τον έρωτά τους με αυτό το «θορυβώδη» τρόπο ! Στο κάτω-κάτω, αν κάτι μας ενοχλεί, αν κάτι μας σοκάρει, δεν είναι ο έρωτάς τους, αλλά η ένταση της ειλικρίνειας με την οποία τον εκφράζουν…[13/4/2018]
Ο έρωτας με τους νόμους της φυσικής
Εξηγείται ο έρωτας με τους νόμους της φυσικής ;
Φυσικά !
Ας φανταστούμε το χωροχρόνο μέσα στον οποίο κινούμαστε σαν ένα τεράστιο τραμπολίνο. Κινούμαστε πάνω του καμπυλώνοντας την επιφάνειά του. Δημιουργούμε έτσι μικρές δίνες μέσα στις οποίες έλκουμε τους άλλους γύρω μας και ελκόμαστε από αυτούς (συμφωνείς, θείε Αλβέρτε ; ).
Ταυτόχρονα εκπέμπουμε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και ανταλλάσσουμε «πακέτα» (κβάντα) ενέργειας . Ένα μέρος τους εγγράφεται στο συνειδησιακό μας πεδίο και συνδυάζεται με τα υπόλοιπα ήδη εγγεγραμμένα. Στο τέλος, ένα μόνο βαρυτικό πεδίο επικρατεί και μια κοινή δίνη μας ρουφάει.
Και όταν πια προκύψουν οι κατάλληλες χημικές αλληλεπιδράσεις, τα υπόλοιπα παίρνουν το δρόμο τους. Η δίνη βαθαίνει υπό το βάρος των αισθημάτων, ο χωροχρόνος -τραμπολίνο «σχίζεται», οι διαστάσεις πληθαίνουν και οι ερωτευμένοι μεταφέρονται μέσω της δικής τους «σκουληκότρυπας» σε ένα καινούριο, δικό τους παράλληλο σύμπαν, όπου ισχύουν οι δικοί τους νόμοι : ο χρόνος διαστέλλεται, οι μέρες, οι νύχτες και οι εποχές εναλλάσσονται ακανόνιστα. Ο χώρος αποκτά επιπλέον διαστάσεις και οι αισθήσεις γίνονται οι πύλες ενός μαγικού πολύχρωμου παραδείσου…
[5/6/2018]
Είναι μεγάλο κρίμα να χάνονται οι μεγάλοι έρωτες, να μην αφήνουν πίσω τους ούτε ένα ίχνος, ούτε μια ελάχιστη απόδειξη ότι υπήρξαν. Σαν τους χαρταετούς που ξέφυγαν από τα χέρια και χάθηκαν στον ουρανό…[18/3/2018]
Ο έρωτας προϋποθέτει την εξιδανίκευση. Η μόνη αγωνία του ερωτευμένου είναι να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του αγαπημένου προσώπου με τα καλύτερα υλικά που διαθέτει. Να δώσει στη μορφή του την ύψιστη τελειότητα, να φτιάξει το άγαλμά του με τα πιο ευγενή μέταλλα.
Όσο υπάρχει και θερμαίνεται από τη φωτιά που σιγοκαίει στα σπλάχνα του, το άγαλμα είναι εύπλαστο και μαλακό και επιδέχεται διορθώσεις μικρών ατελειών. Όταν η φωτιά σβήσει, παγώνει, ρίχνεται από το βάθρο του και συντρίβεται, και ό,τι απομένει είναι η ανάμνηση ενός παροδικού «καλλιτεχνικού» οίστρου.
Το μέτρο του έρωτα επομένως, είναι η διάρκεια της εξιδανίκευσης. Σε άλλους διαρκεί ελάχιστα και σε άλλους μια ολόκληρη ζωή…[11/2/2018]
Η ετυμολογική προέλευση των λέξεων «αγάπη» και «έρωτας» παραμένει άγνωστη. Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει ποια είναι η ρίζα τους και η αρχική τους σημασία.
Καθόλου τυχαίο θα πει κανείς. Μήπως μπορεί να εξηγήσει κάποιος την προέλευση και την εδραίωσή τους στη ζωή μας ως κυρίαρχα συναισθήματα ; Πώς γεννιέται αλήθεια, η αγάπη και ο έρωτας για κάποιο πρόσωπο ; Πώς εξηγείται λογικά η ακατανίκητη δύναμή τους ;
Όπως και τις λέξεις, τα δεχόμαστε και τα αποδεχόμαστε και ας είναι ανεξήγητα. Και ας είναι ακατανόητα. Όσοι θέλουν να τα ερμηνεύσουν, ίσως επιθυμούν να ακυρώσουν τη μαγεία τους και να υπονομεύσουν την κυριαρχία τους στον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, παραμένουν σοφά στο «απυρόβλητο», σαν να θέλουν να προστατεύσουν την ουσία τους από τη χυδαιότητα των εύκολων ερμηνειών και των περιττών εξηγήσεων.[6/7/2017]
Ο ιδανικός, ο απόλυτος έρωτας, με τον καιρό, με το πέρασμα των χρόνων, καταργεί το δυϊσμό σε όλα τα επίπεδα, το πνευματικό, το ψυχικό, ακόμη και το υλικό-σωματικό. Σταδιακά μεταλλάσσεται σε απόλυτη ταύτιση. Ταυτίζονται τα αισθήματα, οι επιθυμίες, ακόμη και οι σκέψεις. Δύο ψυχές μοιράζονται το ίδιο σώμα, δύο πνεύματα το ίδιο μυαλό και δύο σώματα απολαμβάνουν με την ίδια ένταση τις ίδιες αισθήσεις και διαχωρίζονται μόνο, για να απολαύσουν την αμοιβαία συγκίνηση που προκαλεί η διαφορετική υφή. * για όσους τον έχουν ζήσει, για κάποιους που νομίζουν ότι τον έζησαν και για τους πολλούς που θα ήθελαν να το κάνουν… [19/4/2018]
