Σημειώσεις

Great Illusions

Όλα είναι ομιχλώδη και θολά, όταν δεν είναι καθαρή η ματιά, όταν το διάφραγμα της όρασης δε λειτουργεί σωστά. Δε φταίει η ομίχλη, η βροχή και η καταχνιά. Φταίει το πέπλο της μελαγχολικής παραδοχής ότι τα πάντα δεν είναι ούτε διάφανα, ούτε καθαρά. Φταίει η αδυναμία μας να αρνηθούμε να πληρώσουμε τα θηρία, που ζητούν λύτρα από τα κρυφά μας μυστικά…[22/1/2018]

Κάποιες φορές ο χρόνος διαστέλλεται και τα ζωντανά μαλακά κύτταρα γλιστρούν στο χώμα και στο υπέδαφος μιας βαθιάς συγκίνησης και γίνονται ρίζες. Με τον καιρό, τρέφονται από το λίπασμα των αναμνήσεων και των υγρών ανασασμών, απλώνουν και βαθαίνουν • και είτε γίνονται καρποφόρα αειθαλή δέντρα, είτε μνημεία μιας ισόβιας θλίψης…[20/1/2018]

Το πιο «παρεξηγημένο» φυσικό φαινόμενο είναι ο αέρας. Ξηλώνει, σπάζει, σκορπίζει, τρελαίνει, εκνευρίζει, σκονίζει- ξεσκονίζει, καθαρίζει, δροσίζει, σφυρίζει, ψιθυρίζει, λυγίζει τα κλαδιά και τα αδύναμα σκαριά, φουσκώνει τα πανιά και τα μυαλά και άλλα πολλά.

Μέσα στην κάψα του καλοκαιριού είναι ανακουφιστικός, όταν φυσάει γλυκός και απαλός. Και όταν λυσσομανάει άγριος και δυνατός, είναι απεχθής και μισητός.

Δεν είναι πάντα αρεστός • αρκεί να είναι προσαρμόσιμος κι αυτός στα μέτρα που ορίζει ο υπερτροφικός του ανθρώπου εαυτός…[18/1/2018]

Η σκέψη είναι θάλασσα. Σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά, σε παραδείσια νησιά, σε άγνωστα και γνώριμα λημέρια.
Απλώνεται και ανοίγει τους ορίζοντες, εισχωρεί στους πιο απόκρυφους κόλπους, γεμίζει όλα τα κενά. Θρέφει και ανατρέφει τέρατα, σειρήνες και θεριά.

Όταν είναι ήρεμη, σε γαληνεύει. Όταν είναι φουρτουνιασμένη, προκαλεί ναυάγια και ναυτία. Με την παλίρροια πνίγει τις εύφορες ακτές και με την άμπωτη αποκαλύπτει τις ξέρες που φυτρώνουν σε απάνεμα λιμάνια. Μέσα στην απεραντοσύνη της μπορεί με ευκολία να χαθείς · και να σωθείς από τη μοναξιά του κόσμου…[16/1/2018]

Δεν είναι πάντοτε η καλύτερη λύση. Κάποτε μάλιστα, δηλώνει αδυναμία και άλλοτε έκδηλη αγανάκτηση και υποδόριο θυμό. Γίνεται η έκρηξη μιας συνειδητής ντροπής. Σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργεί ως καταπακτή μιας χειμαρρώδους συναισθηματικής φόρτισης και σε κάποιες άλλες είναι απλώς η φωνή της λογικής. Αν και δε σφραγίζεται εύκολα πίσω από τα χείλη, είναι συχνά η κραυγή της απελπισίας, του αδόκητου πόνου και του ακατανόητου παραλογισμού : η σιωπή…[15/1/2018]

Τίποτα δεν υπάρχει όπως είναι, αλλά όπως νομίζουμε ότι είναι. Σημασία δεν έχει τί βλέπουμε, αλλά πώς το βλέπουμε. Όσο περισσότερα είναι τα φίλτρα που χρησιμοποιούμε, για να ερμηνεύσουμε τα πράγματα, τόσο πιο σύνθετα και πολύπλοκα μας φαίνονται.

Μόνο που τα «φίλτρα» μας λειτουργούν ανεξάρτητα από το συνειδησιακό μας πεδίο, δρουν άναρχα και αυτόνομα από την επιρροή της λογικής μας. Και αυτή είναι μια ακόμη γοητευτική πλευρά του εαυτού μας…[28/1/2018]

Όσοι αναζητούν το χάραμα ψήγματα χαράς στη χαρακιά του ήλιου στον ορίζοντα • όσοι χαζεύουν μαγεμένοι τους χρυσίζοντες χορευτές της σκόνης, καθώς αυτοί εισχωρούν σε σκοτεινό δωμάτιο με τις ακτίνες του φωτός κάτω από τις χαραμάδες της πόρτας και ανάμεσα από τις γρίλιες των παραθύρων, είναι στ’ αλήθεια τυχεροί.

Είναι σκληρά «εκπαιδευμένοι» σε μυστικούς διαύλους της χαράς… [14/1/2018]

Η πιο γλυκιά και βαριά τιμωρία για τον άδικο και σκληρό άνθρωπο είναι να τον κάνεις να νιώσει ντροπή για τη συμπεριφορά του αποδεικνύοντας το λάθος του. Είναι η καλύτερη εκδίκηση. Αρκεί βέβαια, να… νιώθει γενικώς αυτός που αδικεί. Γιατί, αν είναι από εκείνους που αδικούν από συνήθεια, από αλαζονεία ή από κακία, δεν αξίζει να ασχοληθείς έστω και μια στιγμή μαζί του. Θα επαναλάβει την αδικία με την ίδια ευκολία και χωρίς ενδοιασμούς. Ο συνειδητά άδικος εξάλλου, χαρακτηρίζεται και από μια εγγενή ανοησία. Ανόητος ήταν και ανόητος θα παραμείνει… [28/1/2018]

Η ελπίδα στο ανθρώπινο συνειδησιακό πεδίο, άλλοτε… πεθαίνει τελευταία, και άλλοτε «ψάχνει» μια χαραμάδα διαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, αποσυμφορεί το θυμικό μας και είναι η βαλβίδα αποσυμπίεσης από τα υπαρξιακά και τα ψυχολογικά μας αδιέξοδα. Ίσως για αυτό αποτελεί το πιο δυνατό όπλο στην καθημερινή μάχη κατά των πιο σκοτεινών δαιμόνων και εμμονών που καταδυναστεύουν τη ζωή μας. Ίσως πάλι για αυτό συνδέεται τόσο εμφατικά με το φως και γίνεται αχτίδα του. Γιατί αυτό με τη σειρά του «χρωματίζει» και μορφοποιεί το εσωτερικό μας χάος…[9/1/2018]

«Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει», έλεγε εκείνος ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Επιστολή του Προς Κορινθίους.

Με άλλα λόγια, δε χάνει την αξία της ποτέ. Η δύναμη και η ουσία της παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα των χρόνων.

Η αληθινή αγάπη, όμως •που, όταν προκύπτει, δεν υποκύπτει • που δοκιμάζεται από εντάσεις και αποστάσεις, και υπομένει κρίσεις και επικρίσεις • η αγάπη που κατέχει και, όταν δεν έχει, αντέχει… [12/1/2018]

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι άριστος στην κατασκευή μοντέλων. Ένα φύσημα του ανέμου ή κάποια απόκοσμη σκιά είναι αρκετό υλικό για την κατασκευή μιας ψευδαίσθησης, τόσο αληθοφανούς που να φτάνει στα όρια της βαθιάς πίστης.
Τα μοντέλα που κατασκευάζει στον ύπνο του ονομάζονται «όνειρα» και στον ξύπνιο του «φαντασία». Όταν είναι προσιτά στην ασταθή ιδιοσυγκρασία του, αποκτούν υλική υπόσταση, είτε ως πρόσωπα, καταστάσεις και αντικείμενα υπαρκτά, είτε ως ιδεώδη πλάσματα του νου. Αν τα μοντέλα αυτά είναι ισχυρά και η παρουσία και η επιρροή τους είναι συνεχείς ή έστω περιοδικές, γίνονται τελικά οι ισόβιοι σύντροφοι, οι ειλικρινείς φίλοι ή οι απροσπέλαστοι και ανίκητοι εφιάλτες του… [29/1/2018]

The Sweet November Notes

Στη μεγάλη βιβλιοθήκη της ζωής μεγαλύτερη αξία δεν έχουν ίσως οι τόμοι της πολύχρωμης εγκυκλοπαίδειας, αλλά τα μικρά σημειώματα, τα σφηνωμένα ανάμεσα στα σώματα των βιβλίων, που στριμώχνονται και διαγκωνίζονται για να κερδίσουν ένα άγγιγμα των δαχτύλων μας.

Τα μεγάλα βιβλία ανοίγουν δρόμους, αλλά τα σημειώματα μας βοηθούν να τους επιλέξουμε. Αυτά τα μικρά, ξεχασμένα απομεινάρια της ζωής μας, τα ξέφτια των επιλογών μας είναι οι οδοδείκτες, για να τους βαδίσουμε.

Αλλά κι εκείνα τα ξεχασμένα, που δε διαβάστηκαν ποτέ με προσοχή, που δεν τα δόθηκε η σημασία που θα έπρεπε, θα χάσκουν πάντα ορφανά, γεμάτα ανεκπλήρωτες υποσχέσεις…[16/11/2018]

Η κατεργασμένη συνείδηση , η σμιλευμένη θέληση και η επώδυνη αναγέννηση από τα λάθη. Αυτές είναι τα τρεις βασικές προϋποθέσεις μιας ειλικρινούς αυτογνωσίας, μιας έντιμης συνθηκολόγησης με την εύθραυστη φύση μας…[17/11/2018]

Έχουμε την ανάγκη των ανθρώπων γύρω μας, είτε για να ερεθίζουν το αισθητικό μας πεδίο, είτε για να διευρύνουν το χώρο μας και να μοιράζονται την αύρα μας.

Τους χρειαζόμαστε, είτε είναι περιφερόμενες σκιές, είτε αναμνήσεις και ιδεατά είδωλα…[14/11/2018]

Πάντα να κοιτάς μπροστά ! Ό,τι ξέμεινε στο παρελθόν, ακόμη και αν σου δίνει την εντύπωση πως σε τραβάει προς τα πίσω, στην πραγματικότητα είναι μια ώθηση που σε οδηγεί στο μέλλον.

Έτσι κι αλλιώς, καλπάζουμε στη ράχη του χρόνου, είτε κουβαλάμε στην πλάτη μας τα βαρίδια του παρελθόντος, είτε φοράμε τα καινούρια μας φτερά και δρασκελίζουμε στην επόμενη μέρα…

Τα λόγια κάποτε είναι πιο δυνατά από τις πράξεις.

Χαράσσουν τα όρια του κόσμου μας, περιχαρακώνουν τη σκέψη μας και τιθασεύουν την ακόρεστη φαντασία μας.

Κάποτε πάλι αποκτούν μια δύναμη τελεστική : βαφτίζουν τους όρκους μας, μηρυκάζουν τους φόβους μας και μας λυτρώνουν από τις ενοχές μας.

Κάθε λέξη γίνεται σκοινί που μας δένει στη γη. Γίνεται πάσσαλος που συγκρατεί το συρματόπλεγμα γύρω από τον αδέσποτο εαυτό μας.

Μπορεί να γίνει χάδι στην ψυχή, ξυράφι πάνω στην πληγή…[12/11/2018]

Αρκεί ένα μόνο αναμνηστικό πετραδάκι να σφηνώσει σε κάποιο αυλάκι του μυαλού, για να επιβραδύνει τη ροή της μνήμης. Φράζει το ρυάκι των αναμνήσεων και φουσκώνει το ρεύμα των ξεχασμένων αισθημάτων.
Αν ξεκολλήσει σύντομα, αποκαθίσταται η ροή και η ψυχική τάξη επανέρχεται, χωρίς άλλες συνέπειες. Αν μείνει για πολύ καιρό σφηνωμένο, δημιουργεί λιμνάζοντα νερά και ένα περιβάλλον νοσηρό, με βρωμιές, κακοσμία και αναθυμιάσεις…

Χειρότερο ακόμη και από το να πονάς είναι το να μη νιώθεις τίποτα. Αν νιώθεις, υπάρχει ελπίδα να αισθανθείς και τη χαρά και την απόλαυση, κάπου ανάμεσα στον πόνο και την ψυχική οδύνη για το ανεκπλήρωτο. Αν δε νιώθεις όμως, περιφέρεις απλώς το σαρκίο σου σαν άχρηστο μεταλλικό δοχείο. Ο θόρυβος που κάνεις πολύς, αλλά είναι μόνον η αντήχηση του κενού σου…[4/11/2018]

Είναι ένας τύπος που όλοι τον φροντίζουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Συχνά τον κολακεύουν, τον παινεύουν και σπανίως τον στηλιτεύουν. Δικαιολογούν τις παιδικές αταξίες του. Κατανοούν τις νεανικές αφέλειες του. Επιρρίπτουν τις ενήλικες ανωριμότητές του στα παιδικά του «τραύματα» και συγχωρούν τα λάθη του, λίγο πριν σαλπάρει για το άγνωστο. Ζουν μαζί του, αναπνέουν τον ίδιο αέρα και συνηθίζουν τα καμώματα και τις ανοησίες του με θαυμαστή ευκολία. Είναι το είδωλο της ανοχής τους σε κάθε λάθος τους και το ολόγραμμα του εαυτού τους σε κάθε πάθος τους… [3/11/2018]

Το υφαντό του κόσμου προκαλεί την επανάπαυση, τη νωθρή συνήθεια, την ανόητη απάρνηση του αυτεξούσιου.

Τραμπαλιζόμαστε πάνω στην ελαστική ηθική του. Μπλεκόμαστε μέσα στις θανάσιμες θηλιές του, πέφτουμε μέσα στις τρύπες που δημιουργούν οι ξηλωμένες ίνες του, και όταν τυλίγεται γύρω από το μουδιασμένο εαυτό μας μπροστά στο ανεξήγητο, άλλοτε μας χαρίζει μια προσωρινή θαλπωρή και άλλοτε μας πνίγει…[4/11/2018]

Η διαφορά ανάμεσα στο κακό και στο καλό είναι εκείνο το «κ» που σκαλώνει πίσω βαθιά στον ουρανίσκο. Το κακό προφέρεται στο βάθος του στόματος, σαν να ντρέπεται να ειπωθεί. Το καλό έχει εκείνο το «λ», που εκτοξεύεται πίσω από τα δόντια, καθώς υγραίνονται απ’ την ορμή της γλώσσας. Το πρώτο θέλει να κρυφτεί, σαν να έχει ενοχές, το δεύτερο λαχταράει να βγει στο φως, να απλωθεί, να πλημμυρίσει… [1/11/2018]

The Mind Field

Δύο σωματίδια αλληλεπιδρούν ανεξαρτήτως της απόστασης που τα χωρίζει.

Αυτό λέει η κβαντική φυσική…

Δύο σώματα αλληλεπιδρούν απαραιτήτως, αν δεν υπάρχει απόσταση να τα χωρίζει.

Αυτό λέει η κοινή λογική…

Δύο πνεύματα και δύο ψυχές αλληλεπιδρούν αντιστοίχως όση «απόσταση» και αν τα χωρίζει, τοπική, χρονική, ηλικιακή.

Αυτό λέει η κλασική διαισθητική…[25/6/2018]

Το αίσθημα της αδικίας είναι αναρριχώμενο φυτό. Τρέφεται από την αδυναμία του αδικημένου να δώσει εξηγήσεις, απλώνει τις ρίζες του βαθιά μέσα στα σπλάχνα και γίνεται με τον καιρό θηλιά στο λαιμό.

Η παρανόηση και η προσβολή, το ψέμα και η αστοχία συγχωρούνται κάποτε. Η αδικία, μάλλον ποτέ…[24/6/2018]

Ο νάρκισσος είναι ένα πρόσωπο τραγικό. Βιώνει μια ισόβια καταδίκη : είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του, αλλά δε βρίσκει ανταπόκριση ποτέ…[23/6/2018]

Ένα από τα τεχνάσματα επιτυχίας στη ζωή είναι να ξέρεις πότε πρέπει να υποχωρήσεις και πότε να «αποχωρήσεις». Και όταν το κάνεις, να το κάνεις χωρίς μεμψιμοιρία, χωρίς επαναλαμβανόμενη καταβύθιση σε ένα πηγάδι αναζήτησης αιτιών και επίρριψης ευθυνών.

Απλώς να βρεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι, αλλά όλα έχουν ένα τέλος.

Κανείς άλλωστε, δε δυσκολεύεται να παραδεχτεί αυτή τη δεδομένη αλήθεια· δυσκολεύεται να την αποδεχτεί ως αλήθεια της δικής του ζωής…[23/6/2018]

Όταν ραγίσει μια καρδιά, καμία λογική εξήγηση δεν μπορεί να βοηθήσει- όποιος και αν είναι ο λόγος, όποια και αν είναι η αιτία.
Η λογική πρέπει να δράσει με τρόπο αιρετικό και ανοίκειο :

1. Να αρνηθεί να δώσει έστω και ελάχιστο χώρο στην ελπίδα.

2. Να ακυρώσει αμέσως κάθε μορφή εξιδανίκευσης.

3. Να κλείσει όλες τις αναμνήσεις στο σεντούκι της μνήμης και να πετάξει το κλειδί στη θάλασσα.

4. Να αντικαταστήσει όλες τις «εικόνες» και τις κοινές εμπειρίες με άλλες, ολοκαίνουριες.

5. Να σχεδιάσει επιμελώς και σοφότερα μια άλλη ζωή, με άλλα υλικά και άλλα εργαλεία.

Όταν ραγίσει μια καρδιά, η θεραπεία είναι η αναγέννηση…[21/6/2018]

Η μαύρη τρύπα καταπίνει πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες.
Η σιωπή «καταπίνει» λέξεις, συναισθήματα, ήχους και εικόνες.
Η πρώτη κάποτε εκρήγνυται και αναδημουργεί το σύμπαν.
Η δεύτερη «εκρήγνυται» και αναδιατάσσει τις σχέσεις μας…[16/6/2018]

Η απογοήτευση απέχει ελάχιστα από τη χαρά, όσο βαθιά και αν είναι. Η φύση μας είναι απίστευτα δεκτική σε κάθε λαμπύρισμα και της πιο μικρής αχτίδας αισιοδοξίας…[13/6/2018]

Δεν είναι μόνον η λάμψη των ματιών που λέει όλη την αλήθεια.
Είναι και το σκίρτημα του δέρματος και η ασθμαίνουσα ανάσα…[10/6/2018]

Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, εκτός και αν είναι αυτά που ήδη έχουμε…[9/6/2018]

Οι κακές σκέψεις όσο και αν γιγαντώνονται μπροστά σου και σκιάζουν το οπτικό πεδίο σου, δεν είναι τίποτα περισσότερο από κατασκευάσματα του νου. Είναι εύθραυστες σαν πήλινα εκμαγεία και γελοίες σαν σκιώδη φαντάσματα. Αρκεί μια μόνον καλή και θετική σκέψη να τις διαλύσει αμέσως και να σκορπίσει τα υπολείμματά τους στην αφάνεια. Είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο. Το οπλοστάσιο της μνήμης και της φαντασίας μας εξάλλου, είναι ανεξάντλητο και πάντα ετοιμοπόλεμο [8/6/2018]

Το άγχος προκύπτει από την εγωιστική εμμονή μας να προβλέψουμε ή να ελέγξουμε το μέλλον. Όταν καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι αδύνατον, το άγχος χάνεται σαν τις σαπουνόφουσκες ανάμεσα στα χέρια των παιδιών…[12/5/2018]

Δεν ξέρουμε και ίσως δε μάθουμε ποτέ αν υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι ή παράλληλα σύμπαντα.

Δεν πειράζει όμως. Έτσι κι αλλιώς, ο καθένας ζει σε ένα δικό του παράλληλο σύμπαν, όπου ισχύουν άλλοι φυσικοί νόμοι, και όλα είναι δυνατά. Δεν υπάρχουν ανεκπλήρωτες επιθυμίες, και τα όνειρα είναι απτή πραγματικότητα.

Δυστυχώς, είναι εύθραυστο και θνησιγενές. Αρκεί μια μικρή δόση σκληρής πραγματικότητας, για να το διαλύσει.
Τουλάχιστον, έχει την ιδιότητα της αέναης αναγέννησης και της μοναδικότητας…[19/6/2018]

Ο χρόνος δεν είναι συνεχής. Δε χαρακτηρίζεται από τη διαδοχή των στιγμών του, αλλά μόνον από τη διάταξη ελάχιστων χρονικών «πακέτων». Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τα «πακέτα» αυτά, είτε βυθίζοντας τη σκέψη του στη μνήμη, είτε κάνοντας προβολές στο μέλλον και να τα τοποθετεί σε όποια σειρά επιθυμεί, όπως αλλάζει τη θέση των βιβλίων στα ράφια μιας τεράστιας βιβλιοθήκης.

Ο χρόνος είναι… άχρονος. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον.

Μόνο παρόν. Ή αλλιώς, δεν υπάρχει παρόν, αλλά μόνο παρελθόν και μέλλον.

Τα χρονικά «πακέτα» έχουν μόνο σημασία. Και ο ευφάνταστος συνδυασμός τους…[17/6/2018]

«Αν δεν αλλάξουμε κατεύθυνση, θα καταλήξουμε ακριβώς εκεί όπου κατευθυνόμαστε» (κινέζικη παροιμία).

Ό,τι σοφότερο διάβασα το τελευταίο διάστημα ! Το θέμα βέβαια, είναι να επιλέξουμε τη σωστή κατεύθυνση. Και το κυριότερο, να αλλάξουμε κατεύθυνση, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εχουμε πάρει μια λανθασμένη.

Κάτι που απαιτεί πάνω απ’όλα θάρρος και γενναιότητα…

[10/6/2018]

Η πιο βραδυφλεγής βόμβα κάποτε είναι η ανέκφραστη σιωπή…[2/6/2018]

Τίποτα δεν είναι ίδιο, όταν το κοιτάς ξανά… [2/6/2018]

Η απόλυτη βεβαιότητα είναι μια ύπουλη παγίδα. Τίποτα δεν ισχύει απόλυτα και τίποτα δεν είναι βέβαιο. Τα πάντα αιωρούνται στη σφαίρα της αβεβαιότητας και τα πάντα χρωματίζονται από την ξεχωριστή ματιά του καθενός. Αυτή η νοητική αποχαύνωση είναι ίσως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του και το μαγικό χάρισμα που τον κάνει μοναδικό και ανεπανάληπτο…[26/5/2018]

Είναι εντελώς ουτοπικό να πιστεύουμε πως η ζωή μας θα φτάσει κάποτε σε ένα τέλειο σημείο ισορροπίας ή αλλιώς σε μια ιδανική κατάσταση. Εξελίσσεται διαρκώς αλλάζοντας τις σταθερές, τις αρχές και τους νόμους της. Η φυσική επιλογή και η προσαρμοστικότητα δε βρίσκουν πιο αξιόπιστη εφαρμογή από τη διαρκή μεταβολή που υφίσταται η ζωή μας. Οι αρχές, οι αξίες, οι πεποιθήσεις, η ιδεολογία και η κοσμοθεωρία μας μεταβάλλονται διαρκώς, κάθε φορά που μεταβάλλεται έστω και ελάχιστα μια «σταθερά» που τις διαμορφώνουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Η αδιάκοπη αυτή μεταβολή δεν είναι μια σύμφυτη αδυναμία μας. Δεν είναι μια εγγενής αταξία. Είναι απλώς η απόδειξη ότι τα πάντα στον κόσμο μας αλλάζουν. Και θα ήταν προκλητικά παράδοξο να μην άλλαζαν τα υποκείμενα που θέτουν το μέτρο των πάντων, δηλαδή εμείς…[18/6/2018]

Όσο βαθύτερα εισδύουμε στον υποατομικό μικρόκοσμο, τόσο μεγαλύτερη εντροπία (αταξία) ανακαλύπτουμε ότι επικρατεί. Ένας γοητευτικός κβαντικός αφρός, όπου τίποτα δεν μπορεί να μετρηθεί εμπειρικά, τα πάντα είναι απροσδιόριστα και άναρχα : η θέση, η ορμή, η ταχύτητα, η κίνηση.
Αντιθέτως, όσο απλώνουμε το βλέμμα στα μεγάλα, τόσο περισσότερο απολαμβάνουμε την αρμονία, την ηρεμία και την κοσμική γαλήνη.

Με αντιστρόφως ανάλογο τρόπο, όσο εστιάζουμε την προσοχή μας και διοχετεύουμε την ενέργειά μας στα μικρά, ασήμαντα και τα μηδαμινά, τόσο μεγαλώνει η ψυχική μας εντροπία. Η μαγεία της κοσμικής συμφωνικής ορχήστρας που μας περιβάλλει καταρρέει υπό το βάρος των ασήμαντων ανθρωπινων μικροτήτων, κάτω από την ντροπιαστική υπεροχή της ευτέλειας…[14/6/2018]

Όταν κοιτάς τον ουρανό, τα πάντα κάτω από το στερέωμά του χάνουν την υλική υπόσταση και τη σημασία τους.
Όταν χαμηλώσεις το βλέμμα σου, ό,τι βλέπεις είναι ήδη κάτι άλλο, ό,τι πίστευες είναι ήδη μια παραίσθηση…[18/5/2018]

Όσο προχωράς στο μονοπάτι της ζωής που έχεις επιλέξει, τόσο μεγαλώνει ο στρατός των ανεκπλήρωτων προσδοκιών που σε καταδιώκει.
Έστω και μία όμως να εκπληρώσεις, η νίκη αυτή θα είναι μεγάλη. Θα ανήκεις στο εξής κι εσύ για πάντα στη χορεία των γενναίων και των νικητών…[1/5/2018]

The Night Blinders

Αν ανθολογούσαμε όλα τα συναισθήματα που νιώθουμε στη διάρκεια μιας και μόνον ημέρας, θα φιλοτεχνούσαμε τον ελάχιστο ψηφιδωτό αντικατοπτρισμό της ζωής μας και θα αναπαριστούσαμε άκοπα την ηρωική πορεία μας στην αβεβαιότητα με την απαραίτητη για την ισορροπία μας αυτογνωσία…[27/4/2017]

Ουρανίσκος σημαίνει μικρός ουρανός. Στο στερέωμά του συγκεντρώνονται οι λέξεις, όπως τα άστρα του ουρανού. Άλλα από αυτά είναι λαμπερά και άλλα με αχνό και αδύναμο φως. Όλα όμως, έχουν τη σημασία τους, στην κοσμική ισορροπία.
Έτσι και οι λέξεις : όταν αναδύονται από τα βάθη της ψυχής μας, καρφώνονται στον ουρανίσκο και οριοθετούν το προσωπικό μας σύμπαν…[27/5/2017]

6a00d8341c82c653ef00e54f38c2098833-500wi

Από πάντα με απασχολούσε το απότομο ξύπνημα στη ζώνη του Λυκόφωτος, του ελάχιστου δηλαδή διαστήματος κατά το οποίο διαλύεται το βαθύ σκοτάδι και αρχίζει η αργόσυρτη ανατολή του Ήλιου.

Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι υπάρχει λόγος σοβαρός : είναι η ώρα που η αδελφή του Ήλιου, η Ηώς, ανοίγει κάθε αυγή με τα ρόδινα χέρια της τη «Θύρα της Ανατολής». Έπειτα στεφανώνεται με λουλούδια που της φέρνουν πουλιά και με πολύπτυχο πέπλο ανεβαίνει στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες ραντίζει τη Γη με ροδόσταμο, την πρωινή δροσιά, της οποίας οι σταγόνες αστράφτουν σαν διαμάντια στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου που την ακολουθεί…
(Και αν δεν μπορείς να την δεις, μπορείς όμως να την φανταστείς…) [30/4/2017]

Ένας τρόπος να καταπολεμήσουμε την ασίγαστη θλίψη μας για τη θνητότητα και τη μοναχική πορεία που διανύουμε στη ζωή, ακόμη και αν έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπούν, είναι η ανάκληση ευχάριστων αναμνήσεων. Θα πρέπει λοιπόν, να είμαστε σε θέση να ανθολογούμε τις ευχάριστες στιγμές , τις απολαυστικές εμπειρίες μας, τις όμορφες εικόνες που αποθηκεύουμε στις κυψέλες του μυαλού μας, ώστε να είμαστε σε θέση να τις ανακαλούμε, κάθε φορά που το άγχος του θανάτου μας κατακυριεύει και κάθε φορά που η διαπλανητική μοναξιά ωχριά μπροστά στη δική μας. Γιατί, όσο πιο πλούσια είναι η «τροπαιοθήκη» των αναμνήσεών μας, τόσο πιο ανώδυνη είναι τελικά η ζωή μας. Αυτό το υλικό είναι η περιουσία μας και η ανέξοδη συνδιαλλαγή με το μοιραίο τέλος μας…[1/5/2017]

Η φύση έχει βρει τον τρόπο μέσω της επικονίασης, δηλαδή της μεταφοράς της γύρης από τους ανθήρες των στημόνων στο στίγμα του ύπερου των λουλουδιών, να γονιμοποιείται και να αναγεννιέται. Οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη δυσκολεύονται να βρουν τους κατάλληλους επικονιαστές, για να γονιμοποιήσουν τα θετικά τους συναισθήματα. Όσοι όμως, το κατάφεραν, απολαμβάνουν την οργιαστική αναγέννηση του καλύτερου εαυτού τους…[1/5/2017]

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία οι Δαίμονες ήταν κατώτερες θεότητες που διαμοίραζαν (από το ρήμα δαίω=διαμοιράζω, διανέμω) τη μοίρα και τις τύχες των ανθρώπων. Υπήρχαν ταυτόχρονα για κάθε άνθρωπο δύο ειδών : οι καλοί δάιμονες που τον έκαναν ευδαίμονα, δηλαδή ευτυχισμένο, και οι κακοί δαίμονες που τον έκαναν κακοδαίμονα, δηλαδή δυστυχισμένο.

Θυμήθηκα το εξαιρετικό αυτό βιβλίο του ανυπέρβλητου Gabriel Gatcia Marquez με αφορμή τον Έρωτα, το γνωστό δαιμόνιο, που καθορίζει την ευδαιμονία ή την κακοδαιμονία μας όσο κανένα άλλο. Είτε με τη διαρκή παρουσία του στη ζωή μας, είτε με την απουσία του.

Προσοχή, όμως ! Ο καθένας είναι ελεύθερος να δεχτεί ή να απορρίψει τα «δώρα» του. Η αποδοχή της ευδαιμονίας ή της κακοδαιμονίας του έρωτα είναι ελεύθερη προσωπική επιλογή…[28/5/2017]

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι αισθανόμαστε και ό,τι πράττουμε.
Η συμφιλίωση με τον εαυτό μας είναι απαραίτητη.
Έτσι κι αλλιώς, μια ζωή θα περάσουμε μαζί του…[10/6/2017]

Προσοχή ! Ευαισθησία είναι η εύκολη αίσθηση των αισθημάτων, που όλα μαζί δημιουργούν τα συναισθήματα. Η εκδήλωση τους προκαλεί, άλλοτε ψυχική ευφορία, και άλλοτε δακρυρροούσα φλυαρία. Η ενδεδειγμένη έκθεση στην ευαισθησία είναι άκρως υποκειμενική, χαρακτηρίζεται από αμφιβολία και αμφιταλάντευση και αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του υποκειμένου.

(Απλά μαθήματα για την αποφυγή της κοσμικής φάρσας) [2/5/2017]

Ο Ηράκλειτος, ο Εφέσιος σοφός που έζησε γύρω στο 500 π.Χ., είχε πει ότι «ἦθος ἀνθρῴπω δαίμων» (=δαίμονας για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του).
Με άλλα λόγια, αυτό ακριβώς που ο άνθρωπος περιμένει από το δαίμονα, από το θείον, το έχει, στην πραγματικότητα, μέσα στον ίδιο τον εαυτό του· με άλλα λόγια: όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την ευδαιμονία, μόνο όμως από τις δικές τους πράξεις εξαρτάται αν θα φτάσουν κάποτε ή όχι σ’ αυτήν.

Καλό μήνα σε όλους τους «δαιμονισμένους» !

[1/6/2017]

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, όπως την περιέγραφε κάποτε ο Μίλαν Κούντερα, δε συγκρίνεται με την αβάσταχτη ελαφρότητα της σκέψης. Αυτή μας μεταφέρει όπου επιθυμούμε και ελαττώνει τον πόνο της ψυχής από την «απίστευτη» βαρύτητα του σώματος, που άλλοτε μένει αγκυλωμένο μακριά από τα ποθούμενα και άλλοτε αλυσοδένεται από τις κοινωνικές συμβάσεις.

Δεν είναι το τέλειο φάρμακο, αλλά είναι από αυτά «που κάμνουνε- για λίγο- να μη νοιώθεται η πληγή», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης…[8/6/2017]

Η ζωή μας είναι πολύ σύντομη και αβέβαιη, για να την περάσουμε όλη χωρίς βεβαιότητες. Όσα όπλα και αν μας προσφέρουν η φαντασία και η ενσυναίσθηση, για να αντιμετωπίσουμε το σαράκι της άγνοιας και της αμφιβολίας, μόνον η γνώση της αλήθειας τελικά μας λυτρώνει. Η πίστη μας δεσμεύει και θολώνει την κρίση μας…

Κι επειδή μάλλον είναι αδύνατο να πάρουμε απαντήσεις για όλα, ας φροντίζουμε τουλάχιστον τα «απλά» και «καθημερινά», να μην τα δηλητηριάζουμε με την αμφιβολία. Υπάρχουν άλλωστε, πολλές «αλήθειες» γύρω μας, που αρκούν, ώστε να μας δώσουν την ψευδαίσθηση ότι είμαστε κυρίαρχοι σε αυτόν τον κόσμο το μικρό, το μέγα…[10/5/2017]

Η προσπάθεια να κατανοήσουμε έναν άνθρωπο βαθιά ως το μεδούλι του είναι μια πράξη γενναιότητας.

Κάποιοι αφιερώνουν ολόκληρη τη ζωή τους στην προσπάθεια να ερμηνεύσουν τις σκέψεις του ή να αποκωδικοποιήσουν τις πράξεις του. Άλλοι πάλι χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά ,μέχρις ότου κατανοήσουν πλήρως το χαρακτήρα του. Κανείς, ωστόσο- ούτε καν οι ερωτευμένοι – δε σοκάρονται μπροστά στην πικρή αλήθεια : είναι αδύνατο να γνωρίσουμε όλες τις πτυχές ενός ανθρώπου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που ενίοτε καταβάλλουμε. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι έτσι κι αλλιώς είμαστε η τραγική αντανάκλαση του ανεξήγητου.
Το θαύμα των θαυμάτων…[1/6/2017]

Κάποτε, η μεγαλύτερη αγωνία των ανθρώπων είναι να κρατήσουν κοντά τους όσους αγαπούν με τη ματαιοδοξία εκείνου που θέλει να σφίξει στη χούφτα του το νερό ή τον αέρα. Ο ένας γλιστρά μακριά από τον άλλον με την ευκολία που το κάνει μια δροσοσταλίδα στην άκρη ενός φθινοπωρινού φύλλου. Και όλοι μαζί ζουν την ψευδαίσθηση της ισόβιας δροσιάς στο δέρμα από μια ανεξάτμιστη σταγόνα που έτυχε να πέσει πάνω τους έπειτα από μια ξαφνική και απρόσμενη βροχή. Τελικά, λίγες σταγόνες διηθούνται από τους ανοικτούς πόρους και γίνονται ένα με το αίμα. Συνήθως μόνο μια…[25/4/2017]

«Όσο περισσότερη αβίωτη ζωή έχουμε μέσα μας, όσο θα φτάνουμε προς το τέλος της, τόσο περισσότερο θα νιώθουμε λύπη και δυστυχία και περισσότερο φόβο».
Ο Irvin Yalom δίνει το σύνθημα : Η ζωή μας αποκτά νόημα μόνον αν τη βιώνουμε πραγματικά με όλες τις χαρές και τις λύπες της, με όλες τις δυσκολίες και τις ευτυχισμένες στιγμές που μας προσφέρει.

Αυτό είναι ένα από τα μυστικά της καλής ζωής: η παραδοχή ότι η ζωή μας είναι ένα συνονθύλευμα ευχάριστων και δυσάρεστων στιγμών, μια ατέρμονη εναλλαγή λύπης και απολαύσεων. Και αυτό δεν πρεπει να είναι μόνο μια λυτρωτική απάντηση σε ό,τι μας βασανίζει, αλλά και ένα κίνητρο να συνεχίσουμε να δίνουμε νόημα στη ζωή μας με τις πράξεις που της αρμόζουν.[13/4/2017]

Η ζωή μας είναι τελικά και ένα άθροισμα διαψεύσεων και ανεκπλήρωτων πόθων και επιθυμιών. Αν δε μάθουμε να ζούμε με τις ήττες μας, είμαστε καταδικασμένοι να σερνόμαστε πίσω από τις εμμονές και τις ουτοπίες μας.
Η παραδοχή της ήττας είναι εύκολη. Δύσκολη είναι η διαχείρισή της. Η τελευταία όμως, είναι που ξεχωρίζει τους πραγματικά γενναίους.

Γιατί «όλα είναι δύσκολα, προτού να γίνουν εύκολα»…[18/6/2017]

Περί απουσίας.

Γιατί μας τρομάζει η απουσία των πραγμάτων και των ανθρώπων; Γιατί προκαλεί συναισθήματα δυσανεξίας;
Γιατί μας λείπουν οι στιγμές που ζήσαμε δίπλα τους και τα συναισθήματα που νιώσαμε κοντά τους. Και όσο πιο έντονα ήταν αυτά, τόσο πιο μεγάλος είναι ο πόνος που προκαλεί η απουσία τους.

Εν κατακλείδι, ο πόνος της απουσίας του άλλου είναι μια επιβεβαίωση του απέραντου εγωισμού μας. Μια φιλάρεσκη πεποίθηση ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου…[15/4/2017]